Ο τουρκικός αναθεωρητισμός εν έτη 2019 έχει σημειώσει μεγάλη επιφανειακή πρόοδο στα περισσότερα πεδία ασχολίας του. Από την γεωπολιτική της προέκταση και διπλωματική της στρατηγική μέχρι την φαινομενικά εξελιγμένη αμυντική της βιομηχανία η Τουρκία οδεύει προς τον κυριότερο πυλώνα του εθνικού της όρκου...
Την ανεξαρτησία ύπαρξής της μεταξύ ψυχρών δυτικών λογικών και ανατολίτικων θρύλων τόσο σε γεωπολιτικό όσο και σε βιομηχανικό επίπεδο, θέτοντας τον εαυτό της όχι ως ένα απλό σταυροδρόμι αλλά ως...
ακρογωνιαίο λίθο οποιασδήποτε ανατολικής ή δυτικής κυριαρχίας.
Ο πολυπόθητος για την Τουρκία δίαυλος ανεξαρτητοποίησής της από τις πιεστικές και παγερά αδιάφορες για αυτήν Δυτικές συνθήκες και συμφωνίες περί διεθνούς δικαίου φαίνεται να κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις στην Μεσόγειο. Ένα πακιστανικό πολεμικό πλοίο έκανε πρόσφατα την εμφάνιση του δηλώνοντας πως πέραν των ναυτικών γυμνασίων μεταξύ των δύο χωρών ο εν διαμόρφωση ανατολικός άξονας της Τουρκίας ξεκινάει την συνεργασία του στο κομμάτι που υπερκαλύπτει οποιαδήποτε συνθήκη και διεθνή συμφωνία. Τα πυρηνικά. Η δημιουργία τον Μάρτιο του 2018 του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στο Ακκούγιου είναι γεγονός, υπό την παρέμβαση μάλιστα Ρωσικού χεριού. Απώτερος σκοπός είναι η δημιουργία μίας ομπρέλας ασφάλειας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής πάνω από οποιαδήποτε εδαφική της διεκδίκηση δημιουργώντας μάλιστα τετελεσμένα στις πολιτικές της προτού καν τις εφαρμόσει. Το δόγμα της δυτικής ανεξαρτητοποίησης της Τουρκίας θέλει ένα νέο μοντέλο δύο φορέων ανεξαρτητοποίησης. Προπορεύεται ο γεωπολιτικός και ακολουθεί ο οπλικός.
Ο γεωπολιτικός πυλώνας της την θέλει να συνάπτει ουσιαστικές, διμερής και μακροπρόθεσμες συμφωνίες τόσο με την Ρωσία όσο και με την Κίνα. Δύο αυταρχικά παγερά καθεστώτα με τεράστια εμπειρία στον χώρο της εξωτερικής πολιτικής, ενιαίο σκοπό και κοινή αντινατοϊκή εξωτερική πολιτική. Η συνεργασία με το Πακιστάν δεδομένης της ύπαρξης τουρκικών στρατιωτικών βάσεων στην Σομαλία και την Λιβύη μελλοντικά ίσως της δώσει μία νέα έξοδο για τον στόλο της στην θάλασσα του Νοτίου Πακιστάν δίνοντας της πολιτική και στρατιωτική επιρροή και σε τρίτες ισλαμικές χώρες. Με την χρήση των αγωγών και των πετρελαϊκών βάσεων του Κατάρ βλέπουμε πως δημιουργείται ένας δακτύλιος γύρω από την δυτική σφαίρα επιρροής στην Μέση Ανατολή που κυκλώνει το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία θυμίζοντάς μας το αρχαίο ρητό πως ο κυκλόν κυκλώνεται. Ο δακτύλιος αυτός ως σκοπό θα έχει την εμπορική και στρατιωτική αποκοπή των τριών χωρών αυτών από την επιρροή της Δύσης δημιουργώντας νέα όρια υφαλοκρηπίδας υποστηριζόμενα από κινεζικά συστήματα αεράμυνας ANTI ACCESS AREA θέτοντας τον Δυτικό άξονα εκτός περιοχής και την Κίνα εντός. Οι από την αρχαιότητα Ρωσικές και Κινεζικές προσπάθειες εξόδου σε μία θερμή θάλασσα φαίνεται πως βρίσκουν τη διέξοδό τους στον εθνικό όρκο της Τουρκίας, έναν όρκο που δεν φαίνεται να αφήνουν ανεκμετάλλευτο.
Το δόγμα του οπλικού πυλώνα ξεκινάει από τον απλό στρατιώτη και τελειώνει στην επικοινωνία του με το διάστημα. Νέα τουρκικά μαχητικά τυφέκια εφόδου είναι ήδη στα τελευταία στάδια παραγωγής τους, 37 ναυτικά προγράμματα φτάνουν στο τέλος τους και το νέο αμφιβόλου ποιότητας και αγοραστικής δύναμης τουρκικό αεροπορικό μαχητικό έχει βρει ήδη μελλοντικούς εκ τας ανατολάς εν δυνάμει αγοραστές. Ένα εξοπλιστικό δόγμα που αρχίζει με τις αμυντικές συμφωνίες μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας και τελειώνει με τον εξοπλισμό πυραύλων διηπειρωτικού βεληνεκούς οπού πιθανότατα θα τοποθετηθούν οι πυρηνικές κεφαλές, αποστασειωποιημένο από αέναα νατοϊκά εξοπλιστικά προγράμματα. Βιαστικά δομημένα αλλά σωστά επιλεγμένα ώστε να υπηρετήσουν τον στόχο της δημιουργίας δακτυλίου γύρω από το Ισραήλ τα μελλοντικά εξοπλιστικά προγράμματα πατάνε στα γυάλινα οικονομικά και ποιοτικά πόδια των ανατολικών εξοπλισμών αλλά και στην οριακά ανύπαρκτη αμερικανική εξωτερική πολιτική επί του εν διαμορφώσει ανατολικού άξονα.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός στην περιοχή δεν πρέπει να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Τα εξοπλιστικά άλματα δεν είναι αποκλειστικό προϊόν της τουρκικής βιομηχανίας, στηρίζονται και βασίζονται στην ισχνή εξωτερική πολιτική της Αμερικής καθώς και στην πάγια αναισθησία κινδύνου από την οποία πάσχει. Μία ορθολογική αλλαγή δεν θα επέλθει από την αλλαγή ενός πολιτικού ηγέτη στην Τουρκία αλλά στις ΗΠΑ.
Ο ανατολικός άξονας έχει ως σημαντική δικλείδα ισχύος την Τουρκία, μία χώρα γυάλινη, μία χώρα επιφανειακή, μία χώρα προβλέψιμη που μέλει να κατευνασθεί από τον χρόνο θέτοντας τον ίδιο τον άξονα σε αδιέξοδο.
Τμήμα άρθρου του Άγγελου Χωριανόπουλου από το https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου