Μιλάμε προφανώς για ένα νέο σύστημα Εθνικής Αμυντικής αντίληψης, που θα το χαρακτηρίζει η στρατηγική του διαχρονικότητα, η άμεση συνάφεια του με μια στρατηγικά προσανατολισμένη «επιθετική» διπλωματία, αλλά και...
Η μαχητική εναρμόνισή του με μια σειρά από στοχευμένα και ισχυρά γεωπολιτικά και πολιτισμικά αντισταθμίσματα, που θα αποτελούν ένα ισχυρό πλέγμα δευτερογενούς αμυντικής υποστήριξης (Δευτερογενή Γραμμή Άμυνας –ΔΓΑ), και το οποίο θα αναλύσουμε στη συνέχεια...
Α. Γενικά…
Για να οριοθετηθεί ένα Σύγχρονο Εθνικό Αμυντικό Δόγμα (ΣΕΑΔ) θα πρέπει:
1.Να έχει ξεκάθαρα ζητούμενα και αποσαφηνισμένο προσανατολισμό, ικανά και τα δυο να του προσδώσουν ταυτότητα απαλλαγμένη από ιδεοληπτικά νεφελώματα και ικανή να σηματοδοτεί τη νέα Ελληνική στάση μέσα σ ένα περιβάλλον υπέρμετρα ασταθές, απρόβλεπτα ευμετάβλητο και με πολλαπλές προκλήσεις για τη χώρα.
2.Να διαπνέεται από στρατηγική διαχρονικότητα πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι:
- Διαρκές και σε απόλυτη συνάρτηση με την χωρίς εκπτώσεις εξυπηρέτηση συγκεκριμένης ενότητας στρατηγικών στόχων.
- Θεσμικά «κλειδωμένο», πράγμα που σημαίνει πως θα τροποποιείται και θα αναπροσαρμόζεται, μόνο για να διασφαλίζεται η απόλυτη αντιστοίχισή του με την πορεία εξυπηρέτησης εθνικών στόχων και προτεραιοτήτων. Και κυρίως…
- Επιτελικά «θωρακισμένο» απέναντι σε κάθε λογής πολιτικούς καιροσκοπισμούς και συγκυριακές πολιτικές μεταβολές και διεργασίες
να αναδεικνύονται στη διεθνή ατζέντα οι εθνικές προτεραιότητες και η συνάρτησή τους με την ανάγκη διαφύλαξης των προβλεπομένων του διεθνούς δικαίου.
4.Να πλαισιώνεται από στοχευμένα και ισχυρά γεωπολιτικά και πολιτισμικά αντισταθμίσματα, ικανά να ακυρώνουν την επίδραση των περιφερειακών αλυτρωτικών μεγαλοϊδεατισμών, αλλά και τη δυνατότητα των στρατηγικών διεμβολισμών που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, μέσα και από την προώθηση στρατηγικών περιφερειακών συμπράξεων (πχ ισλαμικό τόξο στα Βαλκάνια).
5.Να συνδυάζεται με ένα πλέγμα δευτερογενούς αμυντικής υποστήριξης (Δευτερογενή Γραμμή Άμυνας –ΔΓΑ). Δηλαδή να συνδυάζεται με ένα στρατηγικά προσανατολισμένο και εθνικά επωφελές περιφερειακό αναπτυξιακό πρόγραμμα (ακόμη και με διεθνείς στρατηγικές - επενδυτικές συμφωνίες) που θα είναι ικανό να ισχυροποιεί και να θωρακίζει την Πρωτογενή Γραμμή Άμυνας (ΠΓΑ) σε Μακεδονία, Θράκη και Αιγαίο.
Β. Γεωπολιτικό περιβάλλον (Περιγραφή – Δεδομένα – κίνδυνοι)
Β1.Υπάρχουν τέσσερις παράμετροι που θα πρέπει να συνυπολογιστούν για να προσδιορίσουν τη φυσιογνωμία του.
1.Γεωπολιτική αστάθεια στα βόρεια σύνορα της χώρας. Πρόκειται για μια διαπίστωση η οποία μοιραία αναβαθμίζει το ειδικό βάρος δύο παραγόντων:
- Ο ένας είναι ο εμφανής πλέον κίνδυνος γενικευμένης ήττας του Διεθνούς δικαίου, και ο συνδυασμός της με νίκη του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, γεγονός που θα τροφοδοτήσει ορέξεις για περαιτέρω διεύρυνση της βεντάλιας των διεκδικήσεων και την ευθεία στοχοποίηση της χώρας διπλωματικά και επιχερησιακά.
- Ο άλλος είναι ο ιδιότυπος τουρκικός εισοδισμός, και η δυνατότητά του να ενσωματώνεται σε στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής των Βαλκανικών χωρών. Πρόκειται για μια στρατηγικού χαρακτήρα επέκταση, που η αναστολή και εν τέλει η ακύρωσή της στην πράξη, επιβάλει συγκεκριμένο σχεδιασμό για την οικοδόμηση Δευτερογενούς Γραμμής Άμυνας ικανής να αποδομήσει - στο επίπεδο της διπλωματίας πρωτίστως - αυτό που επιχειρείται.
- Το πρώτο είναι η επιδίωξη για την ολική επαναφορά του Γερμανικού μιλιταρισμού, στα πλαίσια της περαιτέρω στρατιωτικοποίησης του Ευρωενωσιακού εξαμβλώματος. Πρόκειται για μια διεργασία που τροφοδοτείται ΚΑΙ από τις εγγενείς ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αλλά ΚΑΙ από την πολυπολική υπόσταση του σύγχρονου κόσμου, και η οποία, πέραν όλων των άλλων, καθιστά την εξαρτημένη Ελλάδα αντικείμενο πολλαπλών γεωπολιτικών εκβιασμών και όχι μόνο.
- Το δεύτερο είναι η εμφανής όσο και κλιμακούμενη πλέον σύγκρουση πλανητικών στρατηγικών στο θέατρο «Ευρώπη», η οποία δρομολογεί γενικότερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή. Από αυτές καταγράφουμε:
2.Την αναζήτηση με στόχο τη διασφάλιση ζωτικού χώρου ικανού να ενδυναμώσει την επιρροή της Ρωσίας, πράγμα που μοιραία θα δρομολογήσει και ευρύτατη μετατόπιση της γραμμής της Ρωσονατοϊκής αντιπαράθεσης.
3.Την οργανωμένη υπόσταση του πολιτικού Ισλάμ σε Κόσοβο, Βοσνία και Αλβανία, και αυτό σε συνάρτηση με το στρατηγικό εισοδισμό της Τουρκίας όπως προαναφέραμε.
3.Η γεωπολιτική ανασύνταξη στη Μέση Ανατολή από την οποία προκύπτουν:
- Κίνδυνοι: Η Ελλάδα παράπλευρο αναλώσιμο ούσα, παραμένει ευάλωτη στη βουλιμία της Τουρκικής στρατηγικής, ενώ ταυτόχρονα η ενσωμάτωσή της στους σχεδιασμούς της επικίνδυνης Ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας, την εκθέτει σε πολλαπλούς κινδύνους. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν και…
- Δυνατότητες: Όπως για παράδειγμα η δυνατότητα για συνολική και στρατηγικά αναβαθμισμένη επανεξέταση στρατηγικών συμμαχιών πρωτίστως με τον Αραβικό κόσμο (Ιράν, Αίγυπτος κλπ).
- Η σιωπηρή αποδοχή - όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά – στη διολίσθηση σε πρακτικές παραβίασης των διεθνών συνθηκών σε βάρος της χώρας από τη μεριά της Τουρκίας.
- Αναγορεύεται σε μπούμερανγκ η διαρκής ανοχή στο γκρίζο περιβάλλον που επεβλήθη στο Αιγαίο, με την εξωτερική πολιτική να γονατίζει ανεπίτρεπτα στις αδιέξοδες λογικές του "εξευμενισμού".
- Ο εκτεταμένος – γενικευμένος επιθετικός αναθεωρητισμός
- Η αντιστροφή των όρων στο νομιμοποιητικό κέλυφος του Αιγαίου.
- Σειρά από νέα τετελεσμένα που αναγορεύονται σε ιδιότυπο παράλληλο καθεστώς στη Θράκη.
1.Η στρατηγική αποδυνάμωση των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
Εμπορευματοποιείται και ουσιαστικά μεταβιβάζεται η στρατηγική υποδομή της χώρας με τρόπο προκλητικά υποτελή, χωρίς να διασφαλίζονται ούτε καν στρατηγικά αντισταθμίσματα ικανά να αιτιολογήσουν αυτή την πρακτική. Μιλάμε εδώ για την «αθέατη πλευρά» των «εμπορικών συμφωνιών» που σχετίζεται με την πολιτική των αγωγών, τα λιμάνια, τον ενεργειακό πλούτο της χώρας κλπ.
2.Η στρατηγική αποδυνάμωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.
Πρόκειται για επιλογή που επί της ουσίας έρχεται να επιβαρύνει καταλυτικά την διαπιστωμένη πλέον ανυπαρξία Εθνικής στρατηγικής αναφορικά με την Κύπρο, και είναι εμφανείς πλέον οι συνέπειες σε όλα όσα διαδραματίζονται με τη δρομολογούμενη λύση η οποία ουσιαστικά οδηγείται στο να παραδώσει ένα κυρίαρχο κράτος – ζωτικό για τον Ελληνισμό – ως βορά στον τουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό.
3.Η δραστική θεσμική υποχώρηση και πάντως σημαντική αποδυνάμωση της άσκησης εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη.
Ανοχές δεκαετιών και ρευστή εθνικά περί των πραγμάτων αντίληψη, αποκαθήλωσαν την εθνική ατζέντα στην γεωγραφική περιφέρεια, αποσυμβολίζουν συστηματικά και συντονισμένα το εθνικό πρόσημο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, υιοθέτησαν προκλητικά παραμορφωτικές διαδικασίες και εκπαιδευτικό περιεχόμενο στα μειονοτικά σχολεία, υπονόμευσαν τη στρατηγική αναπτυξιακής ενδυνάμωσης, υπερδυνάμωσαν την παρεμβατικότητα του Τουρκικού προξενείου κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, αναγορεύοντας το σε ιδιότυπο υπερυπουργείο με ανεξέλεγκτη δράση, και παρέδωσαν τον οικονομικό έλεγχο της περιοχής στην Τουρκική τράπεζα ZIRAAT.
B3.Σε αυτό το περιβάλλον, διαμορφώνονται μια σειρά από νέες προκλήσεις τις οποίες οφείλουμε να συνυπολογίσουμε:
- Συντονισμένη και κλιμακούμενη αναβάθμιση της αναθεωρητικής ρητορικής και δράσης από Αλβανία και Τουρκία.
- Ορατοί κίνδυνοι δραματικής τροποποίησης του χάρτη της Βαλκανικής, με πιθανά «οχήματα» την Αλβανία, τη Βοσνία και το Κόσσοβο και με προφανή στη στοχοποίηση τα Σκόπια και τη Σερβία.
- Παθητική ή και ενεργητική ενσωμάτωση της χώρας στη σύγκρουση στρατηγικών των ισχυρών σε Ευρώπη και Βαλκάνια.
- Ο χαρακτήρας, η ταυτότητα και κυρίως οι μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες των πολυδιαφημισμένων εμπορικών – στρατηγικών συμφωνιών που υπογράφει η χώρα.
- Τα νέα δεδομένα που τείνουν να διαμορφωθούν σε Αιγαίο, Κύπρο και Θράκη.
- Και τέλος η ανάγκη συνολικής αναμόρφωσης και επανασχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής στο σύνολό της.
- Το πρώτο σχετίζεται με το βαθμό της (ανύπαρκτης) ετοιμότητάς της αλλά και της προαπαιτούμενης βούλησης, έτσι ώστε να διαδραματίσει η χώρα μας ρόλο πρωταγωνιστικό με εθνική στόχευση στη γεωστρατηγική ανασύνταξη της Μέσης Ανατολής και στην αλληλοσύνδεσή της με την εθνική στρατηγική για την ενίσχυση και οριστική θεμελίωση του εθνικού ρόλου στο Αιγαίο. Μιλάμε εδώ πρωτίστως (αλλά όχι μόνο) για την πολιτική των αγωγών, των ισχυόντων για τις ναυτικές διελεύσεις, και βεβαίως για τη δυναμική των διεθνών συμφωνιών. Προφανώς αυτή η συζήτηση προϋποθέτει δύο πράγματα πριν απ όλα:
Δεύτερον: Αποσαφηνισμένο προσανατολισμό και επεξεργασμένο σχέδιο αναφορικά με τις όποιες νέες στρατηγικές συμμαχίες.
- Το δεύτερο αφορά στις επικίνδυνες πολιτικές επιλογές εμπορευματοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων, που οδηγούν στην περαιτέρω αποδυνάμωση έως και πλήρη αποκαθήλωση του ρόλου τους μέσα στον όποιο εθνικό σχεδιασμό, και εν τέλει στην αποεθνοποίησή τους. Σε σχέση με αυτό, έχουμε τουλάχιστον δύο κορυφαία σε σημασία που ξεχωρίζουν.
Το δεύτερο στη συμμετοχή και εν τέλει στην παραχώρηση τμημάτων του πολεμικού μας ναυτικού, στην «Αδριατικη – Ιόνια πρωτοβουλία».
Γ. Αμυντικό δόγμα…
Γ1.Γενική διαπίστωση: Η πολιτική ανακολουθία, αυταπάτες, ατολμία, φοβικά σύνδρομα, ενδοτισμός, ανοχή σε νεολογισμούς, φαινόμενα μειοδοτικής διολίσθησης κ.ά είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός δόγματος που…
- ΔΕΝ είναι ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ…
- Είναι ΚΑΤ ΟΝΟΜΑ μόνον ΕΘΝΙΚΟ…
- Και επί της ουσίας συνιστά ένα δόγμα ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και με ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ.
- Χωρίς κλυδωνισμούς στα επιτελεία…
- Χωρίς επιπτώσεις στην επιχειρησιακή ετοιμότητα…
- Και με πολυεπίπεδη στρατηγική οριοθέτηση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου
- Επιχειρησιακό – Διπλωματικό
- Θεσμικό – πολιτικό
- Αναπτυξιακό – Παραγωγικό
- Στο επίπεδο της γεωπολιτικής αποτύπωσης, υπάρχει ανάγκη για καθολικότερο επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας των κινδύνων.
- Στο επίπεδο της γεωστρατηγικής επεξεργασίας, επείγει να επαναπροσδιοριστούν ζητήματα όπως: Σχέσεις με το ΝΑΤΟ, Ασύμμετρες απειλές, παράπλευρη Εθνική θωράκιση, στρατηγικές συμμαχίες, στρατηγικές συμμαχίες και ΑΟΖ κλπ…
- Στην αλληλοσύνδεσή του με την εξωτερική πολιτική και την «επιθετική διπλωματία», δύο ζητήματα απαιτούν αυξημένο ειδικό βάρος και προσοχή:
Το δεύτερο επεκτείνεται: Στην ανάγκη επεξεργασίας του ισχυρού Γεωπολιτικού και Πολιτισμικού Αντισταθμίσματος (ΓΠΑ), ικανού να ακυρώνει την επίδραση των εχθρικών παράπλευρων στρατηγικών και ασύμμετρων απειλών στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον.
- Στην πολιτική του στοιχειοθέτηση, σε δύο επίπεδα οφείλει να επεκταθεί σε πρώτη φάση:
Το δεύτερο αφορά στην πολιτική απόφαση για άμεση απεξάρτηση – απεμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων της χώρας από:
-Εκστρατευτικά κ.α σώματα εκτός επικράτειας.
-Σχέδια για ένταξη τμημάτων των ΕΔ στη σχεδιαζόμενη δομή του ευρωστρατού.
-«Αδριατική και Ιόνια πρωτοβουλία» στην οποία εμπλέκεται το ΠΝ της χώρας.
- Στην οργανική του αλληλοσύνδεση με την οικονομία, και σε σχέση μ αυτό υπάρχουν τρία ζητήματα με εξαιρετικά επείγουσα σημασία και προτεραιότητα:
-Στρατηγική επανεξέταση της πολιτικής αξιοποίησης ορυκτού πλούτου και
σταδιακή σε συνάρτηση με στρατηγικές συμμαχίες ανακήρυξη ΑΟΖ.
-Υποστηρικτική παραγωγή πυρομαχικών και στρατηγικές συμφωνίες για
βιομηχανία συμπαραγωγής οπλικών συστημάτων.
- Στον επιχειρησιακό του σχεδιασμό, το βάρος θα πρέπει να δοθεί σε τρεις ενότητες προβλημάτων.
-Στοχευμένη αξιοποίηση του συνόλου των δυνατοτήτων που προκύπτουν από τις
διεθνείς συνθήκες, χωρίς εκπτώσεις και «φιλικούς» συμψηφισμούς.
-Οργάνωση Παλλαϊκής Άμυνας και αναγόρευσή της σε ουσιαστικό μοχλό με
ουσιαστικό σχεδιασμό στη διάταξη, στα προγράμματα επανεκπαίδευσης κλπ.
- Στον υποστηρικτικό του σχεδιασμό, με εφαρμογή εκτεταμένου προγράμματος Δευτερογενούς Γραμμής Αμυνας (ΔΓΑ), δηλαδή ενός καλά επεξεργασμένου προγράμματος υποδομών με αντικείμενο τη επιστήμη, την έρευνα, την καινοτομία, σε πρωτοποριακά διεθνή προγράμματα και με διεθνείς συμμετοχές, που από τη φύση τους θα θεμελιώνουν πολλαπλή ενισχυμένη ανάσχεση έναντι όποιας επιβουλής σε βάρος της χώρας.
- Στη θεσμική του θωράκιση, με την άμεση συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) (επισυνάπτεται σχετικό αναλυτικό σημείωμα). Και τέλος…
- Στον τομέα της στρατηγικής οικονομίας, όπου τομείς όπως: τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, εξόρυξη, νερά, περιφερειακά και κεντρικά αεροδρόμια κλπ, θα επανεθνικοποιηθούν με άμεση καταγγελία των αποικιοκρατικών – κατοχικών συμβάσεων, όπως και το σύνολο των επιχειρήσεων Εθνικής σημασίας.
Α.Βαλκανική πολιτική: Μιλάμε εδώ για την ανάγκη – και στη βάση της οριοθέτησης που προηγήθηκε – να συγκεκριμενοποιηθούν τρία πράγματα:
- Ένα στοχευμένο σύνολο από διπλωματικές πρωτοβουλίες που θα ισχυροποιεί λογικές εποικοδομητικής συνεργασίας, περιθωριοποίησης των φορέων του αλυτρωτισμού, και εποικοδομητικής συνεργασίας με στρατηγικές συμφωνίες που θα αξιοποιούν στο έπακρο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας με πρώτιστο αυτό της θαλάσσιας προσβασιμότητας.
- Συγκρότηση μόνιμου φορέα διαβαλκανικής συνεργασίας με προνομιακά πεδία για τους συμμετέχοντες.
- Βαλκανική Χάρτα Ειρήνευσης και καλής γειτονίας (με κύρος διεθνούς συνθήκης).
- Στον τομέα της Εθνικής Ασφάλειας: (Νομοθετική απαγόρευση hot spots σε ολόκληρο το Αιγαίο.
- Στον τομέα της αναπτυξιακής πολιτικής: Εκτεταμένο πρόγραμμα εποικισμού (κίνητρα), οριστική ρήξη με την κακοδαιμονία της «άγονης γραμμής», πρότυπα αναπτυξιακά πακέτα.
- Στον τομέα της αμυντικής οχύρωσης: Αξιοποίηση και της τελευταίας λεπτομέρειας που προβλέπεται από τις συνθήκες.
Δ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας…
Η σύσταση «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων στις μέρες μας σε αναγκαιότητα ύψιστης προτεραιότητας και σε ζήτημα καθοριστικής εθνικής σημασίας.
Και αυτή η σημασία προκύπτει αλλά και υπαγορεύεται αβίαστα, από τη συνύπαρξη έξι παραγόντων που επιδρούν καταλυτικά στη διαμορφούμενη θέση της χώρας μας μέσα στις σύγχρονες γεωπολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις, τόσο στην ευρύτερη περιοχή όσο και στον πλανήτη ολόκληρο.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:
1. Οι διαχρονικές συμβατικές απειλές οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη νεότερη πολιτική ιστορία μας. (Τουρκικός επεκτατισμός - αναθεωρητισμός, αλυτρωτικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας, ενεργειακές εξελίξεις στο Αιγαίο κλπ)
2. Οι πολυποίκιλες ασύμμετρες απειλές στις οποίες η χώρα μας είναι εκτεθειμένη. (Συνέπειες Αραβικών εξεγέρσεων, γεωπολιτικές συγκρούσεις στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, αντεθνική δράση οργανωμένων και κατευθυνόμενων πληθυσμιακών ομάδων σε ευαίσθητα γεωγραφικά διαμερίσματα όπως η Μακεδονία και η Θράκη, ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση, δράση ξενόφερτων ή και γηγενών ομάδων με το προκάλυμμα των "αλληλέγγυων", αφελληνισμός επιχειρήσεων εθνικής σημασίας όπως οι τηλεπικοινωνίες, τα νερά, ο ηλεκτρισμός, τα μεταλλεύματα, περιβαλλοντικές και φυσικές απειλές κλπ)
3. Τα φαινόμενα πολιτικής μετριότητας, φοβικής έως και ενδοτικής συμπεριφοράς στη διαχείριση εθνικών κρίσεων και προκλήσεων (Ίμια, Αιγαίο, Θράκη, «πακέτα» εξωτερικής πολιτικής, πλημμελής άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, μόνιμη εγκατάσταση ένοπλων αποσπασμάτων FRONTEX κλπ...
4. Η συστηματική ανάδειξη ως κυρίαρχων, σειράς εθνοκτόνων και εθνομηδενιστικών πολιτικών στην κοινωνία, στην εκπαίδευση, στην πολιτισμική φυσιογνωμία της σύγχρονης Ελλάδας κλπ.
5. Οι στοχευμένες εξωθεσμικές παρεμβάσεις που προωθούν με μεθόδους πολλές φορές κεκαλυμμένες πλην όμως με μεθοδικό σχεδιασμό τις πολιτικές της παγκόσμιας διακυβέρνησης, με στόχο τη συστηματική άλωση των κοινωνιών – συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής κοινωνίας – στο άρμα της επικίνδυνης μετάλλαξης. Και τέλος…
6. Τα νέα δεδομένα της μνημονιακά υποταγμένης Ελλάδας, τα οποία δεν τροποποιούν με τρόπο δραματικό μόνο τη ζωή των πολιτών, αλλά θέτουν πλέον εν αμφιβόλω, ακόμη και το αυτονόητο δικαίωμά της στην άσκηση εθνικά κυρίαρχης πολιτικής και σε επίπεδο θεσμικών πρωτοβουλιών αλλά και σε ζητήματα που αφορούν στη διαφύλαξη ακόμη και αυτής της εδαφικής της ακεραιότητας.
ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ:
Κυρίαρχο διαχρονικό χαρακτηριστικό στη διαχείριση όλων των παραπάνω, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ένα σύνολο από αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες και εθνικά προσανατολισμένες στρατηγικές, που το ειδικό τους βάρος δε θα αυξομειώνεται από το βαθμό της ρευστότητας – ή ακόμη και της ανυπαρξίας – της εθνικής συνείδησης των εκάστοτε διαχειριστών.
Λεπτά και ιδιαίτερα επικίνδυνα, εθνικής σημασίας ζητήματα, τα διαχειρίστηκαν ανίκανοι, φοβικοί ακόμη και εντεταλμένοι προς τούτο παραγοντίσκοι, με γνώμονα προσωπικές επιλογές, προσωπικές πολιτικές και στρατηγικές, με καιροσκοπισμό, με υπερ- και εξω-θεσμικά υπαγορευμένους χειρισμούς, και συχνά με συμπεριφορές προκλητικής εθνικής υποτέλειας, με αποτέλεσμα και τη δημιουργία ολέθριων τετελεσμένων σε βάρος του Ελληνισμού και των εθνικών συμφερόντων (διαχείριση κρίσης των Ιμίων, προδοτική συμφωνία της Μαδρίτης κλπ), αλλά ανεπίτρεπτων εθνικών αναδιπλώσεων που αγγίζουν ή και ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του σφετερισμού της εξουσίας, της εθνικής και της εσχάτης προδοσίας.
ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ:
Μέσα στην οποία γεννήθηκαν και αναπαράγονται οι ρευστού εθνικού προφίλ διαχειριστές των κορυφαίων εθνικών μας υποθέσεων, είναι η διαχρονική αλληλοσυγκάλυψη που αποτελεί θλιβερό εξάμβλωμα του πολιτικού μας συστήματος, και φυσικά η διαχρονική τους ατιμωρησία.
Έτσι το τέρας του ενδοτισμού, αντί να θανατώνεται παραδειγματικά άμα τη εκδηλώσει του, αποτέλεσε τον μοναδικό ίσως άξονα που το κράτος «διεκδίκησε» να έχει συνέχεια, και η μια εθνική υποχώρηση να διαδέχεται την άλλη, με τους ξεδιάντροπους πρωταγωνιστές αυτής της αθλιότητας, να συνεχίσουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας.
Την ίδια στιγμή τα επικίνδυνα φαινόμενα που τροφοδοτούν τον εθνικό διχασμό κλιμακώνονται απόλυτα χορογραφημένα.
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ… ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ… ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»
Και ας αρχίσουμε πρωθύστερα την αναφορά μας ξεκινώντας από την καταγραφή των κινδύνων, διότι αυτό που δε θα θέλαμε σε καμία περίπτωση, είναι να χρησιμοποιηθεί μια πολιτικά και εθνικά υπεύθυνη προσέγγιση του ζητήματος, ως εργαλείο χαλιναγώγησης των μαζών και των λαϊκών αγώνων, πράγμα που αποτελεί και τον πρώτιστο κίνδυνο.
Οι αρμόδιότητές του θα πρέπει να είναι με σαφήνεια και Συνταγματικά προσδιορισμένες, έτσι ώστε όχι μονάχα να μην επιτρέπεται, αλλά ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΡΗΤΑ η δυνατότητα παρέμβασής του με οποιονδήποτε τρόπο στη μαζική - συνδικαλιστική δράση, και στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών όπως και στην άσκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
Η δε οποιαδήποτε απόπειρα υπέρβασης αυτής του της αρμοδιότητας, θα πρέπει να κρίνεται άμεσα από τους φυσικούς δικαστές και προς τούτο συγκροτούμενο σώμα ενόρκων Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι θα αποφασίζουν για την τύχη των βιαστών της Συνταγματικής νομιμότητας, ωσάν να πρόκειται για αδίκημα εσχάτης προδοσίας στη διαχείριση κορυφαίου εθνικού ζητήματος.
Ας δούμε λοιπόν τώρα επί της ουσίας, το πλέγμα των ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ και των ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ του.
1. Ως θεσμοθετημένο και δη Συνταγματικά όργανο, το «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», έχει ως πρώτιστη και αποκλειστική αρμοδιότητα τη διαχείριση και της πρώτιστης όσο και αυτονόητης υποχρέωσης της χώρας.
Δηλαδή:
Την αταλάντευτη και ουσιαστική υποστήριξη στην άσκηση εθνικά κυρίαρχης πολιτικής, από το επίπεδο της κοινωνίας μέχρι εκείνο της εξωτερικής πολιτικής.
Μιας εθνικά κυρίαρχης πολιτικής που δε θα δικαιούται να νοθεύει κανένα «εθνικό σύμβολο», από την κυριαρχική διάσταση της εθνικής μας σημαίας, μέχρι και την πολιτικά κυριαρχική διάσταση της εθνικής μας ταυτότητας.
2. Στα πλαίσια των πιο πάνω περιγεγραμμένων «ΕΞΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ» που συνθέτουν το χαρακτήρα και την κατεύθυνση του εθνικού μας βηματισμού στις νέες συνθήκες, το Σ.Ε.Α. θα πρέπει να είναι επιφορτισμένο με το καθήκον της διαρκούς και αδιαπραγμάτευτης συμβολής, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η «ευλαβική» προσαρμογή του συνόλου του πολιτικού συστήματος, σε πολιτικούς χειρισμούς που δε θα «νερώνουν» το πλαίσιο των πολιτικών του αποφάσεων στην κατεύθυνση της αποδόμησης των εθνικών συμφερόντων ούτε στην οικονομική, ούτε στην πολιτική, ούτε βεβαίως στη διπλωματική διαχείριση των εθνικών υποθέσεων.
3. Στη βάση αυτών ακριβώς των αρμοδιοτήτων, το Σ.Ε.Α. θα πρέπει:…
- α. Να οριοθετήσει με σαφήνεια και από κοινού με την πολιτική εξουσία, ξεκάθαρες και ανυπέρβλητες, πραγματικά κόκκινες γραμμές που θα προσδιορίζουν τα όρια της εθνικής πολιτικής, πέραν των οποίων δε θα μπορεί να νοηθεί συνθήκη ή συμφωνία η οποία με οιονδήποτε τρόπο να δεσμεύσει τη χώρα.
- β. Να επανεξετάσει και να καταγγείλει άμεσα συνθήκες που διαπνέονται από ενδοτισμό και σηματοδοτούν εθνικές υποχωρήσεις από τα νόμιμα και κεκτημένα, καθώς και συμφωνίες υποτέλειας μέσω των οποίων έχει εκχωρηθεί εθνική κυριαρχία σε εξωελλαδικά και εξωθεσμικά κέντρα.
- γ. Να επανεξετάσει και φυσικά να μπλοκάρει με σκοπό την πολιτική ακύρωση του συνόλου των διεθνών εμπορικών συμφωνιών μέσω των οποίων εκχωρήθηκε η κυριότητα ή το μάνατζμεντ επιχειρήσεων εθνικής – στρατηγικής σημασίας οι οποίες οδηγήθηκαν τυπικά και ουσιαστικά στον αφελληνισμό.
- δ. Να προτείνει την παραπομπή των πρωτεργατών αυτών των ενεργειών σε δίκη από το φυσικό τους δικαστή... Σημειώνεται πως για τη διευκόλυνση του παραπάνω έργου, θα πρέπει να αρθεί οριστικά και αναδρομικά με Συνταγματική πρόβλεψη το καθεστώς της παραγραφής για όλες ανεξαίρετα τις κυβερνητικές πράξεις, των οποίων οι συνέπειες παραμένουν σε ισχύ και επιδρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο βηματισμό της χώρας.
Προκειμένου να εξασφαλιστεί όλο το παραπάνω, η συνταγματική μέριμνα θα πρέπει να προσδιορίζει με σαφήνεια τρία ακόμη πράγματα:
- α.Την ταυτότητα της σύνθεσής του…
- β.Την αρμονικότητα της συνεργασίας του με το ΚΥΣΕΑ. Και…
- γ.Το εύρος και το χαρακτήρα του αποφασιστικού ρόλου του.
Στο Σ.Ε.Α. δεν μπορεί οι κρινόμενοι και ελεγχόμενοι να είναι ταυτόχρονα και κριτές.
Από την άποψη αυτή, η αποφασιστική του σύνθεση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει πολιτικά, στρατιωτικά και επιστημονικά στελέχη αδιαμφισβήτητου κύρους και ικανότητας χειρισμών, πέρα και ανεξάρτητα από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Η δε διαδικασία ανάδειξής τους θα προσδιορίζεται με σαφήνεια από το Σύνταγμα της χώρας.
Αναφορικά με την ανάγκη της απρόσκοπτης συνεργασίας του με το ΚΥΣΕΑ.
Σε περιπτώσεις εθνικών κρίσεων αυτή η συνεργασία είναι απόλυτα επιβεβλημένη. Το ΚΥΣΕΑ διατηρεί τον αποφασιστικό ρόλο του, και η συμβουλευτική συμβολή των αποφάσεων του Σ.Ε.Α. το αυξημένο της ειδικό βάρος,
Σε περίπτωση ωστόσο θεαματικής και καθοριστικής διχογνωμίας, για θέματα εθνικής άμυνας και στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεων, οι τελικές αποφάσεις παίρνονται στη σύσκεψη πρωθυπουργού, προέδρου της Δημοκρατίας, αρχηγών των σωμάτων και Σ.Ε.Α.
Σε διαφορετική περίπτωση και στο βαθμό που το επιτρέπουν οι συνθήκες, η σύσκεψη αυτή διευρύνεται με την παρουσία και των πολιτικών αρχηγών, των οποίων η παρουσία είναι υποχρεωτική.
Στην περίπτωση των αποφάσεων τρέχουσας πολιτικής (διαπραγματεύσεις για εθνικά θέματα, διεθνείς συμφωνίες, παραβίαση διπλωματικών κανόνων από διπλωματικές αντιπροσωπίες που βρίσκονται στην επικράτεια, άσκηση πολιτικών – κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, οι αποφάσεις διαχείρισης θα συνοδεύονται υποχρεωτικά από τη σύμφωνη γνώμη του Σ.Ε.Α.
Αναφορικά τέλος με το εύρος των αρμοδιοτήτων του.
Το Σ.Ε.Α. δεν μπορεί να έχει διακοσμητικό αλλά καθοριστικό ρόλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υποκαθιστά την εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου στο έργο της.
Ωστόσο, η υποχρέωση της μη υποκατάστασης, δε μπορεί να συνιστά από την άλλη και πολιτική ασυδοσία που οδηγεί στην κομματικοποίηση της εθνικής πολιτικής.
Για όλους αυτούς τους λόγους, μέσα από τη συνταγματική πρόβλεψη θα πρέπει να διασφαλίζονται τα εξής:
- 1. Όλες οι διεθνείς συνθήκες που προσυπογράφει η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα πρέπει κατά την επικύρωσή τους από το Ελληνικό κοινοβούλιο να συνοδεύονται από αιτιολογημένη έκθεση του Σ.Ε.Α. Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Σ.Ε.Α. καμία συνθήκη που θα δεσμεύει τη χώρα δε θα επικυρώνεται.
- 2. Σε περίπτωση αναντιστοιχίας της άποψης της πολιτικής ηγεσίας με αυτήν του Σ.Ε.Α. ή προσφυγή σε δημοψήφισμα θα είναι υποχρεωτική.
- 3. Κανένα δημοψήφισμα που θα τείνει άμεσα ή έμμεσα να άρει τις ρητές προβλέψεις του Συντάγματος αναφορικά με τα πολιτικά – κυριαρχικά δικαιώματα δε θα επιτρέπεται.
- 4. Η πρόταση παραπομπής από το Σ.Ε.Α. πολιτικών προσώπων σε δίκη για πράξεις και παραλείψεις τους που έθεσαν σε αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα ή τα πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, θα διευθετείται υποχρεωτικά, η διευθέτησή της θα είναι άμεση, και η απόφαση επί της ουσίας, θα παίρνεται από το φυσικό δικαστή αλλά και ένορκους λαϊκούς εκπροσώπους και θα είναι άμεσα εκτελεστή.
Είναι επιβεβλημένη προκειμένου να αναδείξει έναν ισχυρό θεματοφύλακα σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, και ως εκ τούτου ο ρόλος του θα πρέπει να είναι ισχυρός, ποιοτικά αναβαθμισμένος και πολιτικά μη αμφισβητήσιμος στην Ελλάδα της νέας εποχής, και αυτό αποτελεί πρώτιστο μέλημα της Δημοκρατικής Πατριωτικής Εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου