Με ατζέντα πολιτικής ανατροπής απέναντι στον πρωτοφανή συνειδησιακό βιασμό που επιχειρείται

Από μεγαλοστομίες και γλαφυρότητα πάμε καλά. Αλλά ο θεσμικός πολιτικός ηγέτης, οφείλει να είναι αμείλικτος στον τρόπο που προσεγγίζει το κρισιμότερο δίλημμα που τον αφορά, μιας και από αυτή την απάντηση θα εξαρτηθεί αν τελικά οριοθετείται μέσα ή έξω από τον συρφετό των πολιτικών τσαρλατάνων...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτοϊκανοποίηση ή έμπνευση;;; Περιγραφή ή ανατροπή;;; Παρουσία ή ασυμβίβαστη δράση με αδιαπραγμάτευτη πολιτική ταυτότητα και καθαρό πολιτικό στόχο;;;

Το πρώτο σκέλος αυτού του πολύμορφου διλήμματος, το επέλεξαν γιατί τους γοήτευσε, οι σύγχρονοι πολιτικοί ρεμπεσκέδες που λειτούργησαν συμπληρωματικά σε ένα δουλοπρεπές πολιτικό σύστημα, και που στα πλαίσια της ανάγκης για τη διαρκή μετάλλαξή του, αναζητούν καινούριους ρόλους σε μια κατά τα λοιπά «εντός και επί τα αυτά επιλογή».

Για τους μετέχοντες αυτής της διεργασίας, το κεντρικό ζητούμενο είναι ο επανεγκλωβισμός των ψηφοφόρων. Το να υποθηκεύει κανείς την ψυχή του, έστω και με τη βαρύτητα του συμβολισμού της ψήφου του, είναι μια επιλογή κοινωνικού παροπλισμού, και οι χορογράφοι της κοινωνικής χειραγώγησης, ΚΑΙ την γνωρίζουν καλά, ΚΑΙ φυσικά την θεωρούν αναγκαία.

Για τους ασκούντες διοίκηση τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα διότι θα πρέπει να διαχειριστούν την πολιτική τους ανάγκη να μην ξεμείνουν στο περιθώριο αυτής της διεργασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ την ίδια στιγμή δεσμεύονται να υλοποιήσουν το πακέτο δουλοπρέπειας στο...

οποίο έχουν δεσμευτεί, και που για λόγους πολιτικής αβροφροσύνης, αποκαλείται 3^η αξιολόγηση.

Και για τους μεν αλλά και για τους δε, πρώτιστο εργαλείο και κορυφαία επιδίωξη, είναι να διατηρήσουν την κοινωνία εγκλωβισμένη στην δική τους πολιτική ατζέντα διότι:

• Είναι ατζέντα που καθηλώνει στο συμβιβασμό και στην ηττοπάθεια…
• Είναι ατζέντα που ενσωματώνει σε κάλπικη προσμονή, μετατοπίζοντας της ιδέα της πολιτικής ανατροπής σε δεύτερο πλάνο…
• Είναι ατζέντα που σπρώχνει σε ένα μαζικό κοινωνικό παρκάρισμα, εκεί που η κοινωνία αυθυποβάλλεται στην ιδέα, πως το μοναδικό της δικαίωμα είναι να προσπαθεί να αναζητήσει απαντήσεις συνενοχής, προκειμένου να μην βρει τη δύναμη να μεταπηδήσει στο κλαμπ εκείνων που έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν με ρόλο κυρίαρχο την Ημερήσια Διάταξη.

Στην περιδίνηση αυτής ακριβώς της κατάστασης εισέρχεται η χώρα μετά τη θερινή ραστώνη και το υποτιθέμενο «κενό ειδήσεων», και από αυτήν ακριβώς τη συνειδησιακή «αιχμαλωσία» είναι που επείγει να δραπετεύσουμε συντεταγμένα και με στοχευμένο πολιτικό βηματισμό.

Η διαδικασία για την 3^η αξιολόγηση, και οι πολιτικές διεργασίες που συντελούνται στο χώρο της κεντροαριστερής φούσκας των Θεοδωράκηδων, των Κουβέληδων και των Λεβεντοφώφηδων κάθε λογής, αυτό που επιδιώκει είναι να φυλακίσει σε τρείς άξονες τις συνειδήσεις των ανθρώπων:

• Σε ατελεύτητα λιβανιστήρια για το ευρωνταχάου στο οποίο (Δόξα σοι ο Θεός) παραμείναμε…
• Σε έναν πρωτοφανή συνειδησιακό βιασμό με μια κοινωνία που θα επιδιώξουν να αισθάνεται «ανακούφιση» για τα επιτεύγματα της προσαρμογής, προκειμένου να «αποσβαίνει» σ αυτά το μέγεθος της δυστυχίας της. Και φυσικά…
• Σε έναν επίσης πρωτοφανή ευνουχισμό ρόλων, πρωτίστως για την ίδια την κοινωνία που την θέλουν διαρκές αναλώσιμο στα σχέδιά τους και όχι πρωταγωνιστή και καταλύτη της πολιτικής τους ανατροπής.

Απέναντι σε αυτήν ακριβώς την βρώμικη επιχείρηση, η απάντηση του θεσμικού πολιτικού πρωταγωνιστή, θα πρέπει να είναι, καταλυτική, στοχευμένη, μαχητικά σχεδιασμένη, και με ταυτότητα πραγματικά ηγετική στον τρέχοντα πολιτικό χρόνο, χωρίς ολιγωρίες, απροθυμία, διστακτικότητα, πολιτική ατολμία  και καθυστερήσεις ανεπίτρεπτες που κοστίζουν πολλαπλάσια στην υπόθεση της πολιτικής ανατροπής, ΚΑΙ γιατί αδυνατούν να την εμπνεύσουν, αλλά ΚΑΙ διότι η πίστωση χρόνου σε ένα σύστημα που οχυρώνει την υποδομή και το μηχανισμό του, είναι πολύτιμος σύμμαχος που δε θα πρέπει να του διασφαλίζεται.

Στα πλαίσια αυτής ακριβώς της συνολικής πολιτικής αντεπίθεσης, υπάρχουν τρία ζητήματα στα οποία θα πρέπει να συγκεντρωθεί το κέντρο βάρους της προσοχής όλων.

• Το πρώτο είναι, η διαρκής, πλήρης, αποτελεσματική και μαχητική αποδόμηση της υφέρπουσας ευρωλαγνείας, μέσα από την οποία θα καταδεικνύεται πειστικά πως και η ευρωδομή στο σύνολό της, αλλά και η αρχιτεκτονική του ευρωνομίσματος, δεν αποτελούν περιβάλλον ευημερίας και ευοίωνης προοπτικής, αλλά το σύγχρονο κρεματόριο μέσα στο οποίο αλέθονται λαοί και κρατικές οντότητες της ποδηγετούμενης Ευρώπης.
• Το δεύτερο είναι, η πειστική κατάδειξη πως το θεσμικό τερατούργημα το οποίο επιχειρούν να εμφανίσουν ως πολύτιμο όχημα μιας σύγχρονης χώρας στη νέα εποχή, δεν είναι παρά μια πολυεπίπεδη φυλακή καθολικής καθυπόταξης ενός πειραματικού κρατικού υβριδίου, παντελώς ανίκανου να ανακτήσει –έστω και στοιχειωδώς- την εθνική του υπόσταση. Και…
• Το τρίτο είναι, η ανάγκη κατάδειξης της διαφορετικής σχέσης που μπορεί και οφείλει να έχει η κοινωνία με το μέλλον της, με το μέλλον της πατρίδας της, και με την ίδια της την υπόσταση, ΚΑΙ ως πρωταγωνιστής και καταλύτης της πολιτικής ανατροπής, αλλά και ως πρωταγωνιστής της οικοδόμησης μιας πραγματικά ανεξάρτητης και πρωταγωνιστικής Ελλάδας, απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις του 21^ου αιώνα, ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ εργαλείο ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ την πραγματικά "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ - ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ". 

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"