Τι συνέβη τον Νοέμβριο του 2011 και η ΝΔ συμφώνησε στη συγκρότηση τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο;
Τι μεσολάβησε και η ΝΔ που συμμετείχε σε αυτή την κυβέρνηση, ψήφισε το
δεύτερο μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012, με αποτέλεσμα ο Αντώνης Σαμαράς να
διαγράψει 21 βουλευτές;...
του ΑΡΗ ΡΑΒΑΝΟΥ
Γιατί δεν ακολούθησε μια πιο σκληρή στάση
έναντι των δανειστών η ΝΔ την περίοδο 2012-2014; Αυτά είναι μερικά από
τα ερωτήματα που θέτουν μια σειρά από στελέχη της ΝΔ στο παρασκήνιο, ενώ
δυο πρόσωπα που συνδέονται με διαχρονική προσωπική και πολιτική φιλία, ο
Τάκης Μπαλτάκος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης έθεσαν και δημόσια το ζήτημα.
Ο μεν πρώην γ.γ. της κυβέρνησης είπε ότι...
«εγώ ο δεξιός, βαράω προσοχή,
όπως λένε στον στρατό, μπροστά σε αυτά που κάνει η αριστερή -δυστυχώς
για μας- κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα ήλπιζα και ευχόμουν και παρακαλούσα
αυτά που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι να τα κάνουμε εμείς», Ο μεν πρώην γ.γ. της κυβέρνησης είπε ότι...
Ο δε δικηγόρος,
πολιτευτής και πρόεδρος του Δικτύου 21, Φαήλος Κρανιδιώτης, τόνισε
επανειλημμένως ότι αν οι δανειστές υποχωρήσουν, η ΝΔ θα πρέπει να δώσει
εξηγήσεις για τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Παπαδήμου και την τακτική
της μη σύγκρουσης.
Τα όσα συνέβησαν το Νοέμβριο του 2011 δεν έχουν αναδειχθεί και παρουσιαστεί στο σύνολό τους, αλλά σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, τότε ο πρόεδρος της ΝΔ συμφώνησε, μιλώντας εξ αρχής για κυβέρνηση περιορισμένης εντολής και χρονικής διάρκειας.
Στο κόμμα πολύωρες ήταν οι συσκέψεις, ενώ καταγράφηκαν και πολλές αντεγκλήσεις, ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγμές που επικράτησε ένταση. «Τι κάνεις; Γκρεμίζουμε μια αντιμνημονιακή στρατηγική δυο ετών» του είπαν αρκετά στελέχη, ακόμα και φίλοι του. Όμως ο κ. Σαμαράς επέμενε: «Δεν ξέρετε τι γίνεται…Θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ».
Ο ίδιος μονότονα έλεγε ότι η στάση του ήταν στα πλαίσια των έκτακτων εθνικών αναγκών και υποστήριζε πως η δύσκολη θέση που βρέθηκε η Ελλάδα και κυρίως η αποσταθεροποίηση της σχέσης της με την ΕΕ τον οδήγησε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Γιώργο Παπανδρέου για να προκύψει το κυβερνητικό σχήμα.
Επί της ουσίας ο κ. Σαμαράς υπογράμμιζε ότι είχε δημιουργηθεί ένα πολύ αρνητικό κλίμα για την Ελλάδα και με τη στάση του, ακόμα και σήμερα επιμένει ότι διασφαλίστηκε ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας και η παραμονή της στην ευρωζώνη.
Η απόφαση για συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου δεν ήταν μια απλή διαδικασία, καθώς το «ναι» της ΝΔ προέκυψε μετά από πολύωρες εσωτερικές συγκρούσεις. Εξ αρχής οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Σταύρος Δήμας, ο τότε γραμματέας της Κ.Ο. Κώστας Τασούλας, ο τότε διευθυντής του γραφείου του κ. Σαμαρά, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος και ο τότε γραμματέας της Κ.Ε. της ΝΔ Ανδρέας Λυκουρέτζος υποστήριζαν ότι θα πρέπει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει ένα γενναίο άλμα προς τα εμπρός και να δώσει διέξοδο στο διαφαινόμενο με υπαιτιότητα του πρωθυπουργού αδιέξοδο, προτείνοντας τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης.
Στην ίδια λογική ήταν και οι στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά, οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, Δημήτρης Σταμάτης, Γιώργος Μουρούτης και Κώστας Μπούρας, αν και το επιχείρημά τους ήταν ότι «εδώ που έφτασε η κατάσταση με ευθύνη του Γ. Παπανδρέου, η λύση πρέπει να διασφαλίζει την ύπαρξη της νέας δανειακής σύμβασης και την καταβολή της έκτης δόσης». Τα συγκεκριμένα στελέχη όμως ήταν προβληματισμένοι για τον κίνδυνο αυτή η στάση να αφήσει πίσω την αντιμνημονιακή στρατηγική η οποία αποτέλεσε τον κορμό της αντιπολίτευσης της Ν.Δ. όλο το προηγούμενο διάστημα.
Μόλις, όμως η ΝΔ έβαζε στο συρτάρι μια αντιμνημονιακή στρατηγική 16 μηνών, ενώ η κατάσταση έγινε πιεστική για τον κ. Σαμαρά, καθώς έπρεπε να απαντήσει στο δίλημμα, εάν θα υιοθετούσε την εισήγηση για μετατόπιση από τον χαρακτηρισμό «αναπόφευκτη» στο ξεκάθαρο «ναι» στη δανειακή σύμβαση. Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς έστειλε την επιστολή με την υπογραφή του για την έκτη δόση, αν και υπήρξε και σε αυτό το θέμα σύγκρουση με τους συνεργάτες του, τους κκ. Μουρούτη και Μπούρα να διαφωνούν, όπως και οι συνομιλητές του, ο κ. Κρανιδιώτης και ο Γιώργος Χαρβαλιάς.
Η επόμενη μεγάλη σύγκρουση ήταν το Φεβρουάριο του 2012, όταν η ΝΔ ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο και 21 βουλευτές διαφώνησαν, καταψήφισαν και διαγράφηκαν. «Ηταν σχέδιο», «Ηταν συνωμοσία», «Ακόμη και όρκο έδωσαν», «Τον πούλησαν και άνθρωποι δικοί του».
Τα όσα συνέβησαν το Νοέμβριο του 2011 δεν έχουν αναδειχθεί και παρουσιαστεί στο σύνολό τους, αλλά σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, τότε ο πρόεδρος της ΝΔ συμφώνησε, μιλώντας εξ αρχής για κυβέρνηση περιορισμένης εντολής και χρονικής διάρκειας.
Στο κόμμα πολύωρες ήταν οι συσκέψεις, ενώ καταγράφηκαν και πολλές αντεγκλήσεις, ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγμές που επικράτησε ένταση. «Τι κάνεις; Γκρεμίζουμε μια αντιμνημονιακή στρατηγική δυο ετών» του είπαν αρκετά στελέχη, ακόμα και φίλοι του. Όμως ο κ. Σαμαράς επέμενε: «Δεν ξέρετε τι γίνεται…Θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ».
Ο ίδιος μονότονα έλεγε ότι η στάση του ήταν στα πλαίσια των έκτακτων εθνικών αναγκών και υποστήριζε πως η δύσκολη θέση που βρέθηκε η Ελλάδα και κυρίως η αποσταθεροποίηση της σχέσης της με την ΕΕ τον οδήγησε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Γιώργο Παπανδρέου για να προκύψει το κυβερνητικό σχήμα.
Επί της ουσίας ο κ. Σαμαράς υπογράμμιζε ότι είχε δημιουργηθεί ένα πολύ αρνητικό κλίμα για την Ελλάδα και με τη στάση του, ακόμα και σήμερα επιμένει ότι διασφαλίστηκε ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας και η παραμονή της στην ευρωζώνη.
Η απόφαση για συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου δεν ήταν μια απλή διαδικασία, καθώς το «ναι» της ΝΔ προέκυψε μετά από πολύωρες εσωτερικές συγκρούσεις. Εξ αρχής οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Σταύρος Δήμας, ο τότε γραμματέας της Κ.Ο. Κώστας Τασούλας, ο τότε διευθυντής του γραφείου του κ. Σαμαρά, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος και ο τότε γραμματέας της Κ.Ε. της ΝΔ Ανδρέας Λυκουρέτζος υποστήριζαν ότι θα πρέπει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει ένα γενναίο άλμα προς τα εμπρός και να δώσει διέξοδο στο διαφαινόμενο με υπαιτιότητα του πρωθυπουργού αδιέξοδο, προτείνοντας τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης.
Στην ίδια λογική ήταν και οι στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά, οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, Δημήτρης Σταμάτης, Γιώργος Μουρούτης και Κώστας Μπούρας, αν και το επιχείρημά τους ήταν ότι «εδώ που έφτασε η κατάσταση με ευθύνη του Γ. Παπανδρέου, η λύση πρέπει να διασφαλίζει την ύπαρξη της νέας δανειακής σύμβασης και την καταβολή της έκτης δόσης». Τα συγκεκριμένα στελέχη όμως ήταν προβληματισμένοι για τον κίνδυνο αυτή η στάση να αφήσει πίσω την αντιμνημονιακή στρατηγική η οποία αποτέλεσε τον κορμό της αντιπολίτευσης της Ν.Δ. όλο το προηγούμενο διάστημα.
Μόλις, όμως η ΝΔ έβαζε στο συρτάρι μια αντιμνημονιακή στρατηγική 16 μηνών, ενώ η κατάσταση έγινε πιεστική για τον κ. Σαμαρά, καθώς έπρεπε να απαντήσει στο δίλημμα, εάν θα υιοθετούσε την εισήγηση για μετατόπιση από τον χαρακτηρισμό «αναπόφευκτη» στο ξεκάθαρο «ναι» στη δανειακή σύμβαση. Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς έστειλε την επιστολή με την υπογραφή του για την έκτη δόση, αν και υπήρξε και σε αυτό το θέμα σύγκρουση με τους συνεργάτες του, τους κκ. Μουρούτη και Μπούρα να διαφωνούν, όπως και οι συνομιλητές του, ο κ. Κρανιδιώτης και ο Γιώργος Χαρβαλιάς.
Η επόμενη μεγάλη σύγκρουση ήταν το Φεβρουάριο του 2012, όταν η ΝΔ ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο και 21 βουλευτές διαφώνησαν, καταψήφισαν και διαγράφηκαν. «Ηταν σχέδιο», «Ηταν συνωμοσία», «Ακόμη και όρκο έδωσαν», «Τον πούλησαν και άνθρωποι δικοί του».
Αυτές ήταν μερικές από τις
φράσεις που ακούστηκαν για να περιγράψουν την ομαδική ανταρσία των 21
βουλευτών οι οποίοι κινήθηκαν παράλληλα, χωρίς να είναι σε συνεννόηση με
τον Πάνο Καμμένο που διαγράφηκε και αυτός τυπικά από το κόμμα και στη
συνέχεια ανακοίνωσε τη νέα αντιμνημονιακή κίνηση, τους ΑΝΕΛ.
Ο κ. Σαμαράς είχε φροντίσει να στείλει μήνυμα την παραμονή της ψηφοφορίας ότι δεν θέλει τζάμπα μάγκες και έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας. Ηταν τόσο σίγουροι στην ΚΟ για την κατάσταση μεταξύ των βουλευτών που διαβεβαίωναν την ηγεσία ότι ο αριθμός των διαφωνούντων δεν θα ξεπερνούσε τους πέντε.
Το ηφαίστειο στην ΚΟ όμως σιγόκαιγε εδώ και ημέρες. Η αλλαγή στάσης του κ. Σαμαρά και η απόφασή του να στηρίξει το νέο μνημόνιο, σε συνδυασμό με τα αρνητικά μηνύματα που έφθαναν κατά κύματα από την κομματική βάση, ενδυνάμωναν το εσωκομματικό «όχι».
Ο κ. Σαμαράς ήταν όμως αμετάπειστος και δεν έκανε πίσω. «Προέχει το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον» έλεγε, ενώ είχε και την παρασκηνιακή στήριξη του τέως πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή για να αποτραπεί η γενικευμένη ανταρσία. «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκεί όπου έχουν φθάσει τα πράγματα από το να ψηφίσουμε «ναι» σε όλα και μετά να πάμε σε εκλογές». Αυτή την άποψη εξέφρασε ο κ. Καραμανλής σε βουλευτές της ΝΔ που τον επισκέφθηκαν προτού αρχίσει η κρίσιμη ψηφοφορία.
«Η Μεταπολίτευση κηδεύτηκε...» έλεγε ο κ. Καμμένος και στην αντίθετη όχθη οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Άρης Σπηλιωτόπουλος ήταν επιθετικοί για τους διαφωνούντες και ο δεύτερος τόνιζε στους συνομιλητές του: «Και το 1453 αρνηθήκαμε τη βοήθεια από την παπική Δύση και μετά φωνάξαμε «Η Πόλις εάλω». Κάποιοι βλάπτουν την παράταξη».
Ο διχασμός στην ΚΟ ήταν εμφανής. Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς έκανε την ύστατη προσπάθεια ακόμη και με την ομιλία του στην ΚΟ: «Δεν έβαλα κομματική πειθαρχία για να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Δεν το θέλω. Αν κάποιοι επιμείνουν το εννοώ. Θα χωρίσουν οι δρόμοι μας». Οι βουλευτές ήταν αμετάπειστοι και καταψήφισαν.
«Η ζωή συνεχίζεται. Δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση» σχολίαζε ο κ. Σαμαράς την κρίσιμη βραδιά, θέλοντας να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα και να ξεχάσει την πιο μεγάλη κρίση από την ημέρα που έγινε πρόεδρος της ΝΔ. Την επομένη επέμεινε στην απόφασή του με τη φράση: «Τι σόι πρωθυπουργός θα γίνω εάν δεν τους διέγραφα;». Πιο αποκαλυπτικός όμως ήταν σε συνομιλητή του, στον οποίο έδειξε αποφασισμένος να μην κάνει πίσω: «Ακόμη και 40 να ήταν θα τους διέγραφα» φέρεται να είπε.
Η συνέχεια ήταν γνωστή…Μετά από λίγους μήνες, η ΝΔ συγκεντρώνει 18,9% στις εκλογές του Μαΐου του 2012 και τον Ιούνιο κερδίζει την πρώτη θέση και σχηματίζει κυβέρνηση με ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ με τον κ. Σαμαρά στη θέση του Πρωθυπουργού…Άντεξε μόλις δυόμισι χρόνια, και τώρα επανέρχεται σε πολλούς το ερώτημα, βλέποντας τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της τρόικας. «Μήπως κάναμε κάτι λάθος;».
Ο κ. Σαμαράς είχε φροντίσει να στείλει μήνυμα την παραμονή της ψηφοφορίας ότι δεν θέλει τζάμπα μάγκες και έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας. Ηταν τόσο σίγουροι στην ΚΟ για την κατάσταση μεταξύ των βουλευτών που διαβεβαίωναν την ηγεσία ότι ο αριθμός των διαφωνούντων δεν θα ξεπερνούσε τους πέντε.
Το ηφαίστειο στην ΚΟ όμως σιγόκαιγε εδώ και ημέρες. Η αλλαγή στάσης του κ. Σαμαρά και η απόφασή του να στηρίξει το νέο μνημόνιο, σε συνδυασμό με τα αρνητικά μηνύματα που έφθαναν κατά κύματα από την κομματική βάση, ενδυνάμωναν το εσωκομματικό «όχι».
Ο κ. Σαμαράς ήταν όμως αμετάπειστος και δεν έκανε πίσω. «Προέχει το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον» έλεγε, ενώ είχε και την παρασκηνιακή στήριξη του τέως πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή για να αποτραπεί η γενικευμένη ανταρσία. «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκεί όπου έχουν φθάσει τα πράγματα από το να ψηφίσουμε «ναι» σε όλα και μετά να πάμε σε εκλογές». Αυτή την άποψη εξέφρασε ο κ. Καραμανλής σε βουλευτές της ΝΔ που τον επισκέφθηκαν προτού αρχίσει η κρίσιμη ψηφοφορία.
«Η Μεταπολίτευση κηδεύτηκε...» έλεγε ο κ. Καμμένος και στην αντίθετη όχθη οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Άρης Σπηλιωτόπουλος ήταν επιθετικοί για τους διαφωνούντες και ο δεύτερος τόνιζε στους συνομιλητές του: «Και το 1453 αρνηθήκαμε τη βοήθεια από την παπική Δύση και μετά φωνάξαμε «Η Πόλις εάλω». Κάποιοι βλάπτουν την παράταξη».
Ο διχασμός στην ΚΟ ήταν εμφανής. Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς έκανε την ύστατη προσπάθεια ακόμη και με την ομιλία του στην ΚΟ: «Δεν έβαλα κομματική πειθαρχία για να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Δεν το θέλω. Αν κάποιοι επιμείνουν το εννοώ. Θα χωρίσουν οι δρόμοι μας». Οι βουλευτές ήταν αμετάπειστοι και καταψήφισαν.
«Η ζωή συνεχίζεται. Δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση» σχολίαζε ο κ. Σαμαράς την κρίσιμη βραδιά, θέλοντας να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα και να ξεχάσει την πιο μεγάλη κρίση από την ημέρα που έγινε πρόεδρος της ΝΔ. Την επομένη επέμεινε στην απόφασή του με τη φράση: «Τι σόι πρωθυπουργός θα γίνω εάν δεν τους διέγραφα;». Πιο αποκαλυπτικός όμως ήταν σε συνομιλητή του, στον οποίο έδειξε αποφασισμένος να μην κάνει πίσω: «Ακόμη και 40 να ήταν θα τους διέγραφα» φέρεται να είπε.
Η συνέχεια ήταν γνωστή…Μετά από λίγους μήνες, η ΝΔ συγκεντρώνει 18,9% στις εκλογές του Μαΐου του 2012 και τον Ιούνιο κερδίζει την πρώτη θέση και σχηματίζει κυβέρνηση με ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ με τον κ. Σαμαρά στη θέση του Πρωθυπουργού…Άντεξε μόλις δυόμισι χρόνια, και τώρα επανέρχεται σε πολλούς το ερώτημα, βλέποντας τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της τρόικας. «Μήπως κάναμε κάτι λάθος;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου