Η ΕΞΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΑ(χλα)ΜΑΡΑ

Κάποτε, με την ανακοίνωση της είδησης για την κρίση, μεταξύ άλλων μας ενημέρωναν ότι ένα βασικό αίτιο ήταν οι αθρόες εισαγωγές με ελλειμματικό ισοζύγιο προς τις εξαγωγές. Τελικά το success story φαίνεται να γίνεται πραγματικότητα και η Ελλάδα να γίνεται εξαγωγική χώρα...

του ΔΗΜΟΥ ΧΛΩΠΤΣΙΟΥΔΗ

Στην  αρχή εξαγάγαμε ανεργία με τη μορφή μεταναστών. Αργότερα, συνεχίσαμε με την εξαγωγή ειδικευμένου - πανεπιστημιακή μόρφωσης - προσωπικού. Μάλιστα αυτό το τελευταίο λόγω του νεαρού της ηλικίας είναι η καλύτερη περίπτωση μετανάστη. Ο νέος εργαζόμενος διαθέτει υψηλή ειδίκευση χωρίς να έχει ξοδευτεί δημόσιο χρήμα ως εκπαιδευτική επένδυση.
 
Την εκπαίδευσή του την έχει πληρώσει μια άλλη κοινωνία (που βρίσκεται πλέον σε κρίση) η οποία αδυνατεί να...

εκμεταλλευτεί το ανθρώπινο δυναμικό της. Παράλληλα, όμως ο νέος βρίσκεται στην πλέον δημιουργική του πορεία, ικανός να αφομοιώσει άλλα συστήματα και να ενσωματωθεί στην παραγωγική διαδικασία της χώρας υποδοχής. Και φυσικά όλα αυτά, λόγω της οικονομικής πίεσης και της αδυναμίας να επιστρέψει, γίνονται με χαμηλότερο μισθό συγκριτικά με γηγενείς και χωρίς πολλές απαιτήσεις.
 
Το τελευταίο διάστημα φάνηκε ότι αρχίσαμε να εξαγάγουμε και ασθενείς. Το όραμα εκείνων που ευελπιστούσαν για ιαματικό και ιατρικό τουρισμό, γκρεμίζεται συθέμελα. Η αδιαφορία του κράτους για ιατρικό προσωπικό, οι εξευτελιστικοί μισθοί που ετοιμάζεται να τους δώσει στο όνομα του ενιαίου μισθολογίου, η διάλυση της υγείας και η αδυναμία των ιατρικών μονάδων να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του (ελλιπές υγειονομικό υλικό, περιορισμένο προσωπικό, διαλυμένες/συγχωνευμένες κλινικές κοκ), έχουν δημιουργήσει ένα θανατηφόρο μείγμα για τους ασθενείς.

Μάλιστα αν σε αυτά προσθέσουμε και το κόστος της φαρμακευτικής αγωγής, τότε σίγουρα οι γείτονες οικονομικά είναι πιο συμφέροντες. Έτσι, τουλάχιστον, οι εγκαταλελειμμένοι Έλληνες ακρίτες (πλην της παραμεθορίου Μεσσηνίας) έχουν μια ελπίδα να επιζήσουν, κάτι που δεν φαίνεται να μπορούν να απολαύσουν ούτε ως ελπίδα οι κάτοικοι της ηπειρωτικής χώρας.

Στη χώρα που υπερχρεώθηκε (για πρώτη φορά σε αριθμό ετών ίσο με μία γενιά) προκειμένου να διασώσει το τραπεζικό σύστημα που αφειδώς καταπάτησε κάθε κανόνα δανεισμού – κατά βάση προς όφελος των επιχειρηματικών ελίτ της χώρας-, οι ασθενείς καλούνται να πληρώνουν δύο και τρεις φορές το δικαίωμα στην περίθαλψη και το φάρμακο και μετά να μεταβούν σε άλλες χώρες, που αποδεικνύονται πιο φιλόξενες στους ασθενείς.

Βέβαια, η κυβέρνηση που μετέτρεψε τον Ξένιο Δία σε κυνήγι μεταναστών (για να αποδειχτούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία νόμιμοι), δε θα μπορούσε να σταθεί φιλόξενη προς τους ασθενείς. Δεν έχει ακόμα καταλαγιάσει ο αγώνας των εθελοντών γιατρών για ένταξη καρκινοπαθών ανασφάλιστων πολιτών σε κάποιο νοσοκομείο για να έρθει η είδηση για τον ασθενή που από το Καστελόριζο μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Τουρκίας. Και το χειρότερο δεν έχει έρθει.

Σε μία παραδρομή του λόγου του όμως ο Υπουργός Υγείας αποκάλυψε το – ακραία νεοφιλελεύθερο - σκεπτικό της κυβέρνησης πως όποιος επιβαρύνει το σύστημα υγείας, οφείλει να πληρώνει περισσότερο με αφορμή την αύξηση του φόρου στα παράγωγα του καπνού. Αν εξαιρέσουμε την παραδοχή ότι όσο καπνίζουμε, θα έχουμε ανοιχτά νοσοκομεία (sic), βλέπουμε ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά μεταφέρει εκ νέου το κόστος της Δημόσιας Υγείας, στις πλάτες των ορισμένων πολιτών. Και τούτο παρά τις εισφορές και την – υπέρμετρη - φορολόγηση που στόχο έχουν τη συγκρότηση ενός συστήματος υγείας για όλο τον πληθυσμό.

Ακόμα κι αν κάποιοι μιλούν για «προπαγάνδα της συγκίνησης» και αμφισβητούν όσους μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι μεγάλο μέρος ανασφάλιστων ασθενών περιμένουν να φτάσουν στο απροχώρητο σχεδόν για να προχωρήσουν - με τη βοήθεια συνήθως εθελοντών ή την οικονομική ενίσχυση συγγενών - σε εξετάσεις. Και το χειρότερο είναι ότι τότε η ασθένειά τους είναι σε προχωρημένο στάδιο και χρήζουν νοσηλείας ή συγκεκριμένης – κοστοβόρου - θεραπείας.

Και όλα αυτά λίγο πριν διαλυθεί ο ΕΟΠΥΥ και τεθούν σε διαθεσιμότητα οι γιατροί του…

TVXS