FucktheMall - Έντεκα πρωτοκλασάτα στελέχη του καταρρέοντος σήμερα πολιτικού και οικονομικού συστήματος έχουν βάλει το χεράκι τους... Λάτσης, Σημίτης Βενιζέλος Βάσω Παπανδρέου Λαλιώτης Καραμανλής Σιούφας, Παυλόπουλος, Παναγιωτόπουλος, Τζανίκος (δήμαρχος Αμαρουσίου), Γιάννα Αγγελοπούλου...
του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΑΣΔΑΓΛΗ
Με
αυτόν τον ευφάνταστο τίτλο ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια η καμπάνια του
περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, που δικαιώθηκε προχθές με την απόφαση του ΣτΕ για το
Mall. Βέβαια, όλα οφείλονται στον αγώνα μιας χούφτας επίμονων
Μαρουσιωτών.
Η απόφαση του ΣτΕ που...
ανακοινώθηκε προχθές, με την οποία κρίθηκε
τελεσίδικα αντισυνταγματική και παράνομη η οικοδομική άδεια του The Mall
Αμαρουσίου, είναι -απ’ όποια πλευρά και να τη δει κανείς- ιστορική. Η
απόφαση είχε ληφθεί από τον περασμένο Αύγουστο, αλλά για άγνωστους
λόγους καθυστέρησε πέντε μήνες να ανακοινωθεί επισήμως ενώ, σύμφωνα με
πληροφορίες, δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί.
Ο Τύπος δεν έδωσε ιδιαίτερη έκταση στο... θέμα (για τα τηλεοπτικά δελτία
ειδήσεων ας μην το συζητάμε καν), γεγονός που δεν προξενεί ιδιαίτερη
έκπληξη παρά την προφανή οικονομική και πολιτική σημασία του θέματος.
Έντεκα πρωτοκλασάτα στελέχη του καταρρέοντος σήμερα πολιτικού και
οικονομικού συστήματος έχουν βάλει το χεράκι τους ώστε να γίνει δυνατή
οι οικοδόμηση του «μεγαλύτερου αυθαιρέτου της Ευρώπης», όπως εύστοχα
έχει ονομαστεί. Κάτσε και μέτρα: Λάτσης, Σημίτης Βενιζέλος Βάσω Παπανδρέου Λαλιώτης Καραμανλής Σιούφας, Παυλόπουλος, Παναγιωτόπουλος, Τζανίκος (δήμαρχος Αμαρουσίου), Γιάννα Αγγελοπούλου.
Άλλωστε, στα 13 χρόνια αφότου ξεκίνησε η δικαστική διαμάχη εξαιτίας
προσφυγής μιας χούφτας ηρωικών κατοίκων και ελάχιστων δημοτικών
συμβούλων (ανάμεσα στους οποίους πρέπει να μνημονεύσουμε τον πρωτεργάτη
της ιστορίας Δορύλαο Κλαπάκη και τη Σοφία Σακοράφα), ελάχιστο μελάνι
χύθηκε για την κάλυψή της, κατά κανόνα υπέρ των απόψεων της ιδιοκτήτριας
Lamda Development, εταιρείας του ομίλου Λάτση (και Eurobank εκείνη την
εποχή). Κανείς εξάλλου δεν πίστευε στα σοβαρά ότι η προσφυγή στη
δικαιοσύνη επρόκειτο να ευδοκιμήσει.
Αλλά και στη μεγάλη πλειοψηφία των χθεσινών δημοσιευμάτων δεν κυριάρχησε το ειδικό βάρος της απόφασης, η ιστορικότητά της ή οι ενδεχόμενες οικονομικές συνέπειές της, αλλά η εσπευσμένη «καθησυχαστική» διαβεβαίωση ότι αφήνει παραθυράκι για εκ των υστέρων θεραπεία του προβλήματος. Διαβεβαίωση πολύ παράξενη, αν συγκριθεί με την τοποθέτηση της ίδιας της ενδιαφερόμενης Lamda Development, η οποία με επίσημη ανακοίνωσή της παραδέχεται ότι ουσιαστικά δεν γνωρίζει ακόμα την απόφαση, αφού «θα μελετήσει αναλυτικά την απόφαση του ΣτΕ και θα ακολουθήσει κατά γράμμα την υποδεικνυόμενη σε αυτήν διαδικασία».
Πίσω από τα ομοιόμορφα δημοσιεύματα δεν κρύβεται πάντως κάποια απροσδιόριστη συνωμοσία αλλά το ίδιο το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το οποίο στην είδηση που διένειμε, αντί να ρίξει το βάρος στην ουσία και στη βαρύτητα της απόφασης, σπεύδει να «δώσει λύση» στο αδιέξοδο της εταιρείας αναφέροντας: «Όμως, όπως έλεγαν δικαστές, τα προβλήματα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με νεότερες αποφάσεις της Πολιτείας, προκειμένου να αποφευχθεί η κατεδάφισή του». Περίεργη δημοσιογραφία, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που το ΑΠΕ-ΜΠΕ χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο της μετάδοσης δήθεν διαρροών προερχόμενων από ανώνυμους δικαστικούς κύκλους, που σπεύδουν να ερμηνεύσουν κατά το δοκούν κρίσιμες αποφάσεις του ανωτάτου δικαστηρίου. Τα ίδια είχε κάνει το περασμένο καλοκαίρι και με την απόφαση του ΣτΕ για το μαύρο στην ΕΡΤ, την οποία είχε σπεύσει και πάλι να διαστρεβλώσει (στρίβειν διά της ερμηνείας), ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν ώστε να εξυπηρετούνται οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί.
Αλλά η στιγμή δεν είναι μεγάλη μόνο για την ελληνική δικαιοσύνη – είναι και για την ελεύθερη ερευνητική δημοσιογραφία. Δεν μπορώ, με αφορμή την απόφαση αυτή, να μην επισημάνω πως ό,τι ξέρουμε σήμερα για τις παράνομες και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην κατασκευή του Mall, η τεκμηρίωση που υπάρχει και τα ντοκουμέντα που έχουν δημοσιευθεί όλ’ αυτά τα χρόνια, οφείλονται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην ερευνητική δουλειά που παρουσίασαν δύο δημοσιογράφοι, ο δικός μας Νικόλας Λεοντόπουλος και ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, με μια επική σειρά δημοσιευμάτων στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2006.
Σε μια εποχή που ο Λάτσης ήταν παντοδύναμος και τα συστημικά ΜΜΕ απέφευγαν και την παραμικρή κριτική αναφορά στον ίδιο και στις επιχειρήσεις του, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα με τις συστημικές τράπεζες, οι δύο δημοσιογράφοι ξεδίπλωσαν ολόκληρο το πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο, ενώ το περιοδικό το ανέδειξε με εμπνευσμένους τίτλους όπως «Fuck theM all», «ReMall», «Αυθαίρετο μόλ-α ταύτα» και «Η αυθαιρεσία γράφεται με δύο Lamda» και «Έγια μόλ-α έγια λέσα στο αυθαίρετο όλοι μέσα», όχι μόνο σαρκάζοντας την όλη μεθόδευση, αλλά και παρουσιάζοντας ντοκουμέντα, έγγραφα, μακέτες, παρακολουθώντας την κατασκευή του Mall από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε ψευδεπίγραφα ως «Ολυμπιακό έργο», καθώς και τις σταδιακές επεκτάσεις-καταπατήσεις, τις πολεοδομικές υπερβάσεις και τα εκ των υστέρων μπαλώματα και τις νομικές κατασκευές που επιστρατεύθηκαν για το κουκούλωμα του σκανδάλου.
Αυτό δε που με γεμίζει με υπερηφάνεια δεν είναι τόσο η τόλμη των δημοσιογράφων και του περιοδικού, αλλά τα εκπληκτικά αντανακλαστικά του αναγνωστικού κοινού της εποχής, που όχι μόνο έκανε τα τεύχη του περιοδικού ανάρπαστα, όχι μόνο οδήγησε την επισκεψιμότητα του site του σε ύψη δυσθεώρητα για τα δικά του δεδομένα, αλλά πήραν το θέμα και το μετέδωσαν με αστραπιαίο τρόπο μέσω email, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα social media για να το διανείμουν με τον τρόπο που γίνεται σήμερα για δημοσιεύματα που η εξουσία δεν θέλει να διαδοθούν.
Σημείωση: Συνοπτική παρουσίαση του σκανδάλου μπορείτε να βρείτε εδώ και όλη τη σχετική τεκμηρίωση εδώ.
ThePressProject
Αλλά και στη μεγάλη πλειοψηφία των χθεσινών δημοσιευμάτων δεν κυριάρχησε το ειδικό βάρος της απόφασης, η ιστορικότητά της ή οι ενδεχόμενες οικονομικές συνέπειές της, αλλά η εσπευσμένη «καθησυχαστική» διαβεβαίωση ότι αφήνει παραθυράκι για εκ των υστέρων θεραπεία του προβλήματος. Διαβεβαίωση πολύ παράξενη, αν συγκριθεί με την τοποθέτηση της ίδιας της ενδιαφερόμενης Lamda Development, η οποία με επίσημη ανακοίνωσή της παραδέχεται ότι ουσιαστικά δεν γνωρίζει ακόμα την απόφαση, αφού «θα μελετήσει αναλυτικά την απόφαση του ΣτΕ και θα ακολουθήσει κατά γράμμα την υποδεικνυόμενη σε αυτήν διαδικασία».
Πίσω από τα ομοιόμορφα δημοσιεύματα δεν κρύβεται πάντως κάποια απροσδιόριστη συνωμοσία αλλά το ίδιο το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το οποίο στην είδηση που διένειμε, αντί να ρίξει το βάρος στην ουσία και στη βαρύτητα της απόφασης, σπεύδει να «δώσει λύση» στο αδιέξοδο της εταιρείας αναφέροντας: «Όμως, όπως έλεγαν δικαστές, τα προβλήματα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με νεότερες αποφάσεις της Πολιτείας, προκειμένου να αποφευχθεί η κατεδάφισή του». Περίεργη δημοσιογραφία, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που το ΑΠΕ-ΜΠΕ χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο της μετάδοσης δήθεν διαρροών προερχόμενων από ανώνυμους δικαστικούς κύκλους, που σπεύδουν να ερμηνεύσουν κατά το δοκούν κρίσιμες αποφάσεις του ανωτάτου δικαστηρίου. Τα ίδια είχε κάνει το περασμένο καλοκαίρι και με την απόφαση του ΣτΕ για το μαύρο στην ΕΡΤ, την οποία είχε σπεύσει και πάλι να διαστρεβλώσει (στρίβειν διά της ερμηνείας), ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν ώστε να εξυπηρετούνται οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί.
Αλλά η στιγμή δεν είναι μεγάλη μόνο για την ελληνική δικαιοσύνη – είναι και για την ελεύθερη ερευνητική δημοσιογραφία. Δεν μπορώ, με αφορμή την απόφαση αυτή, να μην επισημάνω πως ό,τι ξέρουμε σήμερα για τις παράνομες και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην κατασκευή του Mall, η τεκμηρίωση που υπάρχει και τα ντοκουμέντα που έχουν δημοσιευθεί όλ’ αυτά τα χρόνια, οφείλονται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην ερευνητική δουλειά που παρουσίασαν δύο δημοσιογράφοι, ο δικός μας Νικόλας Λεοντόπουλος και ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, με μια επική σειρά δημοσιευμάτων στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2006.
Σε μια εποχή που ο Λάτσης ήταν παντοδύναμος και τα συστημικά ΜΜΕ απέφευγαν και την παραμικρή κριτική αναφορά στον ίδιο και στις επιχειρήσεις του, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα με τις συστημικές τράπεζες, οι δύο δημοσιογράφοι ξεδίπλωσαν ολόκληρο το πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο, ενώ το περιοδικό το ανέδειξε με εμπνευσμένους τίτλους όπως «Fuck theM all», «ReMall», «Αυθαίρετο μόλ-α ταύτα» και «Η αυθαιρεσία γράφεται με δύο Lamda» και «Έγια μόλ-α έγια λέσα στο αυθαίρετο όλοι μέσα», όχι μόνο σαρκάζοντας την όλη μεθόδευση, αλλά και παρουσιάζοντας ντοκουμέντα, έγγραφα, μακέτες, παρακολουθώντας την κατασκευή του Mall από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε ψευδεπίγραφα ως «Ολυμπιακό έργο», καθώς και τις σταδιακές επεκτάσεις-καταπατήσεις, τις πολεοδομικές υπερβάσεις και τα εκ των υστέρων μπαλώματα και τις νομικές κατασκευές που επιστρατεύθηκαν για το κουκούλωμα του σκανδάλου.
Αυτό δε που με γεμίζει με υπερηφάνεια δεν είναι τόσο η τόλμη των δημοσιογράφων και του περιοδικού, αλλά τα εκπληκτικά αντανακλαστικά του αναγνωστικού κοινού της εποχής, που όχι μόνο έκανε τα τεύχη του περιοδικού ανάρπαστα, όχι μόνο οδήγησε την επισκεψιμότητα του site του σε ύψη δυσθεώρητα για τα δικά του δεδομένα, αλλά πήραν το θέμα και το μετέδωσαν με αστραπιαίο τρόπο μέσω email, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα social media για να το διανείμουν με τον τρόπο που γίνεται σήμερα για δημοσιεύματα που η εξουσία δεν θέλει να διαδοθούν.
Σημείωση: Συνοπτική παρουσίαση του σκανδάλου μπορείτε να βρείτε εδώ και όλη τη σχετική τεκμηρίωση εδώ.
ThePressProject
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου