ΤΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ-2

Στη Μόσχα, κυκλοφορούν πολλοί μύθοι για κυβερνητικά καταφύγια και μυστικό μετρό. Η «Ρωσία Τώρα» παρουσιάζει μια σύνοψη των πιο αξιόπιστων μαρτυριών για τις περίφημες εγκαταστάσεις και επικοινωνίες στα έγκατα της ρωσικής πρωτεύουσας...

Υπόγεια καταφύγια που μπορεί να αντέξουν σ ένα πυρηνικό χτύπημα, σήραγγες αυτοκινήτων με κατεύθυνση από το Κρεμλίνο προς το εξοχικό του Στάλιν, υπόγεια αεροδρόμια και τούνελ αρμάτων μάχης στη Μόσχα! Αναρωτιέστε αν όλα αυτά ακούγονται λίγο ανόητα. Θα συμφωνήσω, αλλά μόνο σε κάποιο βαθμό, αφού φαίνεται πως τα καταφύγια και οι συγκοινωνίες για τη σοβιετική κυβέρνηση υπήρξαν πράγματι.

Φανερές αποδείξεις

Μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μόσχα ξεκίνησε η κατασκευή υπόγειων καταφυγίων, που προορίζονταν για την προστασία των αμάχων από τις επιπτώσεις ενός πυρηνικού βομβαρδισμού. Ωστόσο, για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης και τα στελέχη του στρατού απαιτούνταν...

ειδική προστασία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μόνον αυτοί θα λάμβαναν αποφάσεις και θα εφάρμοζαν μέτρα σωτηρίας της χώρας. Σε διάφορα μέρη της πόλης λοιπόν κατασκευάστηκαν ειδικά ενισχυμένα καταφύγια κάτω από αυστηρή μυστικότητα. Επίσης, για να διαφύγουν από την πόλη οι υπεύθυνοι, σε περίπτωση βομβαρδισμού, απαιτούνταν ασφαλές μέσο μεταφοράς. Το κλασικό μετρό κρινόταν ακατάλληλο εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου προστασίας, οπότε κατασκευάστηκε «δεύτερο μετρό» το οποίο συνδέει τα σημαντικότερα κυβερνητικά καταφύγια και τα υπόγεια κέντρα διοίκησης, λειτουργώντας σε μεγάλη ακτίνα και οδηγώντας έξω από τα σύνορα της πόλης, στα τεράστια προαστιακά καταφύγια. Το σύστημα αυτό οι Μοσχοβίτες το ονόμασαν «Μετρό-2».

Δεν αποκαλύπτουμε εδώ κρατικά μυστικά, αφού όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτών των συστημάτων είναι δημόσια. Πρώτον, υπάρχουν τα καπάκια από τα μεταλλικά φρεάτια καθώς και τα κιόσκια εξαερισμού τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της πόλης. Οι γραμμές του μετρό της Μόσχας κατασκευάστηκαν με τη μέθοδο της «βαθιάς οπής», όπου ένας άξονας (είδος μετροπόντικα) διαμέτρου 20 ποδιών σε βάθος 200-230 ποδιών σκάβει για να φτάσει το επίπεδο της έναρξης της κατασκευής. Αργότερα ο άξονας αυτός χρησιμοποιήθηκε και για να μεταφέρει εξορυκτικές μηχανές στο επίπεδο της εξόρυξης και για να αφαιρεί έδαφος.

Η «άλλη γραμμή» του μετρό

Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής αυτός ο άξονας κλείνει, ενώ όταν είναι ανοικτός σημαίνει ότι οι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Στη δεκαετία του '70, ένας από τους εν λόγω άξονες βρισκόταν κοντά στην Κόκκινη Πλατεία, στο εσωτερικό του κτιρίου Γκόστινι Ντβορ, και ήταν ορατός από πανοραμικές φωτογραφίες του Κρεμλίνου. Σήμερα, ένας άλλος τέτοιος άξονας είναι ορατός κοντά στο σταθμό του μετρό «Κιτάι-γκοροντ», ενώ είναι γνωστό ότι η κατασκευή του μετρό εδώ έχει σταματήσει δεκαετίες πριν. Υπάρχουν μερικοί ενεργοί άξονες στα προάστια και έξω από την πόλη, όπου δεν υπάρχει το μετρό. Η παλιά σχεδόν εγκαταλελειμμένη εμφάνιση των αξόνων, των φρεατίων και των εγκαταστάσεων εξαερισμού συνηγορούν στο απόρρητο της υπόθεσης, ενώ την ίδια ώρα φυλάσσονται πολύ καλά και είναι αδύνατο να διεισδύσει κάποιος.

Αποδεικτικά στοιχεία μπορεί να δει κανείς και μέσα στο μετρό της Μόσχας. Υπάρχουν μπλοκαρισμένα κλιμακοστάσια και πύλες που οδηγούν στο «πουθενά» σε μερικούς σταθμούς, ενώ την περίφημη αδιέξοδη γραμμή μπορεί να τη δει κανείς στα αριστερά του τρένου πηγαίνοντας από το σταθμό "Σπορτίβναγια" στο σταθμό "Ουνιβερσιτέτ ". Η γραμμή, όπως λένε οι ερασιτέχνες εξερευνητές, τελειώνει κοντά σε μια τεράστια πύλη, που πιστεύεται ότι είναι μία από τις εισόδους του μετρό-2. Αξιόπιστη πηγή εκ των έσω ανέφερε στη «Ρωσία Τώρα» ότι κάθε στέλεχος με πρόσβαση στο μετρό -2 επιτρεπόταν να κινηθεί μόνο σε ένα μέρος του συστήματος. Κανένας από αυτούς δεν γνωρίζει πόσα εξουσιοδοτημένα επίπεδα υπάρχουν, έτσι ώστε κανείς δεν έχει τη συνολική εικόνα και ολόκληρο το σχέδιο, γεγονός που καθιστά τον αποχαρακτηρισμό της όλης εγκατάστασης σχεδόν αδύνατη.

Τα «μπούνκερ» του Στάλιν: Αληθινά και ψεύτικα 

Στη Μόσχα, υπάρχουν δύο «μπούνκερ του Στάλιν» που μπορείτε εύκολα να μπείτε σε αυτά ζητώντας μια ξενάγηση. Το πρώτο βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο Ιζμαιλόφκσαγια και λέγεται ότι κατασκευάστηκε τη δεκαετία του '30. Στην πραγματικότητα είναι μια πρώην αποθήκη, που στη δεκαετία του '90 διακοσμήθηκε κατάλληλα για να χρησιμεύσει ως τουριστικό αξιοθέατο. Το δεύτερο καταφύγιο βρίσκεται κοντά στο σταθμό του μετρό Ταγκάνσκαγια και είναι πραγματικό, ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με τον Στάλιν. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε μετά το θάνατο του Στάλιν.

«Μουσείο του ψυχρού πολέμου»

Αυτό χτίστηκε ως καταφύγιο για το επιτελείο της Πολεμικής Αεροπορίας σε βάθος 200 ποδιών και καταλαμβάνει μια έκταση 75.000 τετραγωνικών ποδιών. Στη δεκαετία του '60 , το καταφύγιο ήταν εξοπλισμένο με συστήματα υποστήριξης ζωής, με παροχή νερού και τροφίμων τόσων που να καλύψουν τις ανάγκες των αξιωματικών για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στη δεκαετία του '80 η κατάστασή του επιδεινώθηκε και το 1995 αποχαρακτηρίστηκε . Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τα μόνα αντικείμενα που απέμειναν στο καταφύγιο ήταν η επικάλυψη των τοίχων από χάλυβα και οι ερμητικές πόρτες του. Παρ 'όλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέρον. Ο κύριος άξονας της εισόδου του, που διαθέτει ένα ασανσέρ το οποίο οδηγεί στο καταφύγιο, προστατεύεται από παχύ κάλυμμα σκυροδέματος πάχους 20 ποδιών, κρυμμένο μέσα σ’ ένα ψεύτικο σπίτι του 19ου αιώνα με κενά παράθυρα . Αυτό το κάλυμμα προστατεύει τον άξονα από ένα πυρηνικό ωστικό κύμα και μπορεί να αντέξει ένα άμεσο χτύπημα από εναέρια βόμβα . Σήμερα, το καταφύγιο ανήκει σε μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία το οργάνωσε ως «Μουσείο του Ψυχρού Πολέμου» το οποίο προσφέρει ξεναγήσεις , διοργανώνει πάρτι, δεξιώσεις και παρουσιάσεις, για παράδειγμα, η παγκόσμια πρεμιέρα του δημοφιλούς ηλεκτρονικού παιχνιδιού" Red Alert 3 " πραγματοποιήθηκε στο καταφύγιο.

Τουριστικά «αξιοθέατα»!

Από τα πιο αξιοσημείωτα τουριστικά «αξιοθέατα», κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, είναι ο συναγερμός που δυναμώνει σταδιακά, καθώς επίσης και μία ψεύτικη πυρηνική πυραυλική επίθεση σε ξένες χώρες, η οποία «εξαπολύεται» από το εσωτερικό του καταφυγίου, από τους ίδιους τους επισκέπτες. Η «Ρωσία Τώρα» επικοινώνησε με τον Βίκτορ Β, πρώην ξεναγό του καταφυγίου, ο οποίος μας μίλησε για την αντίδραση των επισκεπτών στο άκουσμα του συναγερμού: «Η πρώτη αντίδραση είναι ο φόβος, ιδίως μεταξύ των γυναικών και των παιδιών, αλλά περνάει γρήγορα, καθώς ένας ξεναγός τους πληροφορεί ότι πρόκειται για ψεύτικο συναγερμό. Υπήρξαν, όμως, και κάποιες δύσκολες καταστάσεις, Μια φορά, μια πολύ χαρούμενη κυρία από τη Λατινική Αμερική λιποθύμησε ακούγοντας τον ήχο του συναγερμού. Την άλλη φορά ,ένα ώριμος άνδρας έβρεξε το παντελόνι του, όταν το άκουσε» . Αλλά όπως λέει ο Βίκτορ , «όλοι χαίρονται με το τέχνασμα της "εκτόξευσης πυραύλου", ειδικά οι Αμερικανοί ! Αρχίζουν το "βομβαρδισμό" της πατρίδα τους αμέσως - «Ας ρίξουμε στη Νέα Υόρκη! Δεν μας νοιάζει και πολύ, εμείς είμαστε από τη Φλόριντα». Φυσικά, τέτοια αστεία ήταν αδιανόητα στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αλλά αυτοί οι καιροί έχουν περάσει προ πολλού, ενώ τα πραγματικά στρατηγικά καταφύγια υπάρχουν ακόμα και φημολογείται ότι εξακολουθούν να είναι σε άριστη λειτουργική κατάσταση. 

Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ