Η χώρα, ψάχνει εναγωνίως και εν μέσω πολλών αυτοσχεδιασμών, εκείνη την περπατησιά, που θα επιτρέψει στο πολιτικό της προσωπικό να αναζητήσει μια ελεγχόμενη διέξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδα που δημιούργησε και συσσώρευσε η διαχείριση της πανδημίας…
Αυτό όμως είναι απλώς το «φαίνεσθαι», γύρω από το οποίο επιδιώκουν οι πάντες να καθηλώσουν το ενδιαφέρον των πολιτών, προκειμένου να το κρατήσουν μακριά από την
σκληρή πολιτική ατζέντα με τα κρίσιμα οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά
διακυβεύματα.
Στο παρασκήνιο, αυτό που σοβεί - και επί της ουσίας όλα δείχνουν πως
έχει τεθεί ολοκληρωτικά εκτός ελέγχου - είναι
ένα επικίνδυνο μείγμα προκλήσεων, πιέσεων και κοντόφθαλμων πολιτικών χειρισμών,
που απειλούν την πατρίδα μας με πολιτική αποσταθεροποίηση και ανοίγουν
τον δρόμο για την περαιτέρω αποδυνάμωση
της διεθνούς της θέσης. Το
γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού δέχεται πολλαπλά χτυπήματα – δόλια
στην συντριπτική τους πλειοψηφία – και ο
κίνδυνος της δραματικής του συρρίκνωσης, επανέρχεται για πρώτη φορά τόσο
απειλητικός και σε πολλαπλά επίπεδα εκδηλωνόμενος, μετά από την τραγωδία του 1974 και τον ολέθριο δρόμο που άνοιξε η
μειοδοσία των Ιμίων.
Η πολιτική τάξη της χώρας, δείχνει να υποβαθμίζει την σημασία αυτού του κινδύνου, ενώ δεν λείπουν και οι πολιτικοί χειρισμοί
εκείνοι που, είτε επιδεικνύουν
ανεπίτρεπτη ανοχή, είτε ακόμη και διευκολύνουν αλλότριους σχεδιασμούς που η
υλοποίησή τους προδιαγράφεται ιδιαιτέρως επιζήμια για τον τόπο.
Η ανεπάρκεια
είναι στρατηγική…
Και εκδηλώνεται πρωτίστως με την προκλητική αναντιστοιχία που καταγράφεται ανάμεσα στους περιφερειακούς σχεδιασμούς των ισχυρών και...
στις απαράδεκτες προτεραιότητες που ιεραρχούνται από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο αναλώνεται σε μια άγονη ενασχόληση με τα πολιτικά του σχέδια για την επόμενη μέρα και τα οποία σχετίζονται πριν και πάνω απ’ όλα με την πολιτική του επιβίωση.«Σύμμαχοι» αλλά και δεδηλωμένοι εχθροί της πατρίδας μας, σχεδιάζουν την περιφερειακή σκακιέρα, με γνώμονα τις δικές τους ιδιαίτερες ανάγκες και τις ευρύτερες
γεωπολιτικές τους προτεραιότητες, παραβλέποντας
ολοκληρωτικά τα συμφέροντα της χώρας μας και κουρελιάζοντας στην πράξη κάθε
έννοια δεοντολογίας σε ότι αφορά στην ουσία και στο περιεχόμενο των χειρισμών
τους.
- Αυτό διαπιστώνεται στην προκλητική ευρωπαϊκή
προσπάθεια καθαγιασμού της τουρκικής επιθετικότητας, στο πλαίσιο της οποίας η πατρίδα μας αγνοείται
επιδεικτικά…
- Αυτό παρατηρούμε στον προκλητικό και επιζήμιο για
τα εθνικά μας συμφέροντα τρόπο
με τον οποίο διευθετήθηκε και επαναδιευθετείται το Ευρωτουρκικό σύμφωνο για το μεταναστευτικό…
- Αυτό επιβεβαιώνουν οι απαράδεκτοι χειρισμοί
του ΓΓ του ΟΗΕ στο πλαίσιο της
υποτιθέμενης προσπάθειας «επίλυσης» του Κυπριακού…
Αυτό καταδεικνύεται ακόμη και μέσα από την λογική που διέπει τον μηχανισμό στήριξης που υιοθετείται για την αντιμετώπιση των οικονομικών
επιπτώσεων της πανδημίας, μέσα από τον οποίο ουσιαστικά υπαγορεύεται στην χώρα μας ένα συγκεκριμένο
μοντέλο οικονομικού μεταμορφισμού, που
αποκλείει την ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση στην βάση ενός εθνικού
σχεδίου, γιατί αυτό που επιδιώκει είναι
να ολοκληρώσει την παραγωγική της αποδιάρθρωση και να διευκολύνει τον γερμανικό
οικονομικό εισοδισμό, έτσι ώστε το νέο μίνι
«σχέδιο Μάρσαλ», να κατευθυνθεί στα
γερμανικά ταμεία με την μορφή των εμπορικών – «επενδυτικών» υπερκερδών, από τις επιλεγμένες τοποθετήσεις μέσα σε
μια παραγωγικά και οικονομικά πλήρως απονευρωμένη χώρα…
Αυτό είναι που εν κατακλείδι συνοψίζεται και στην
ουσιαστική στρατηγική ερημιά την οποία βιώνει η πατρίδα μας, η
οποία για μεν τους Τούρκους, είναι ένα φυσικό στρατηγικό ανάχωμα - εμπόδιο τα
σχέδιά τους και γι’ αυτό θα πρέπει να ακυρωθεί η γεωπολιτική της υπόσταση ή
να καταληφθούν αιφνίδια κάποια κρίσιμα τμήματά του, για δε τους «συμμάχους», αποτελεί ένα μερικώς ρευστοποιήσιμο
αναλώσιμο, που δεν έχουν κανέναν απολύτως ηθικό ενδοιασμό να το
ενσωματώσουν στο παρασκηνιακό γεωπολιτικό παζάρι.
Γι’ αυτούς τους «συμμάχους» και την καθ’ όλα
ανέντιμη συμπεριφορά τους απέναντι στην πατρίδα μας, ο
εθνικός διχασμός υπήρξε και ιστορικά κρίσιμη παράμετρος για την επιτυχία των
σχεδιασμών τους. Το γνωρίζουν… Τον ενισχύουν… Επενδύουν σε αυτόν για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη υποταγή του
πολιτικού προσωπικού στις απαιτήσεις τους… Ενός πολιτικού προσωπικού το οποίο, γι’ ακόμη μια φορά, όχι μονάχα
δεν κάνει τίποτε για να αποτρέψει αυτόν τον διχασμό, αλλά αντίθετα παραδίδεται στην λαγνεία του, τοποθετώντας τα φτηνά
πολιτικά του σχέδια, πάνω από την χώρα και πάνω από τις κρίσιμες εθνικές της
προτεραιότητες.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση
πρωταγωνιστούν στην πολιτική διαχείριση μιας ατζέντας που
ομαδοποιεί και διχάζει.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ως τυπικοί εκφραστές δυο παραδοσιακών
πολιτικών ρευμάτων, που στο επίπεδο της Ευρώπης τουλάχιστον διαχειρίστηκαν με
όρους σχετικής αξιοπρέπειας και ευθύνης τις προκλήσεις των προηγούμενων
δεκαετιών, πιστοποιούν με την στάση τους
την απόλυτη ομογενοποίησή τους στα πρωτεύοντα, και συντηρούν ένα επίπλαστο
κλίμα μιας δήθεν αντιπαλότητας στα τριτεύοντα, το οποίο ΔΕΝ εμπνέει τον λαό… ΔΕΝ συγκινεί όσους αρνούνται να
συμπεριφερθούν στην πολιτική με την λογική του «πελάτη»… ΔΕΝ ανησυχεί αυτούς που
επιβουλεύονται την πατρίδα μας… ΔΕΝ
έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ισχυρά αναχώματα έναντι των πολλών,
ποικίλων και υπαρκτών κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Παρέλαση
υποπροϊόντων πολιτικής σήψης…
Σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον, δυο πράγματα
αναπαράγονται και
τίθενται αυτομάτως στην υπηρεσία της καταστροφικής πλευράς. Πέτσινα διλήμματα ΚΑΙ πολιτικοί
αχυράνθρωποι – υβρίδια, πρόθυμα να αναλάβουν συμπληρωματικό ρόλο στο σχέδιο
της καταστροφής.
- Κοινό χαρακτηριστικό ΚΑΙ των δύο, είναι ο φερετζές
της υποκρισίας που διαπερνά ΤΟΣΟ την κίβδηλη ατζέντα τους, ΟΣΟ
και την φαιδρότητα των πρωταγωνιστών που φιλοδοξούν να την διαχειριστούν.
- Κοινό βεβαίως είναι και το καταστροφικό τους έργο αφού… Φαιδροποιούν και ακυρώνουν στην
πράξη κρίσιμα πολιτικά αιτήματα τα οποία μπορούν να συνθέσουν ένα πλαίσιο
πραγματικής πολιτικής ανατροπής… Εκφυλίζουν
πολιτικές προσδοκίες τις οποίες ρευστοποιούν αδίστακτα για να διεκδικήσουν
ένα ρόλο απολύτως συστημικό και εντός του πλαισίου της καταστροφικής πολιτικής
που ήδη εφαρμόζεται… Και εν τέλει
συμπαρασύρουν στην απόλυτη απαξίωση, έννοιες όπως: «Πατριωτισμός»… «Εθνική
στρατηγική»… «Ανεξαρτησία»… «Αξιοπρέπεια» κοκ…
Η πραγματική επιδίωξη όλων αυτών, κρύβεται πίσω
από την φτηνή και καθ’ όλα υστερόβουλη προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν την
συγκυρία που προσφέρει ο εκλογικός νόμος, έτσι ώστε
με την στήριξη αφελών και απερίσκεπτων, να
καταλάβουν μια θέση στην μισθοδοσία του συστήματος προκειμένου να το
υπηρετήσουν (με το αζημίωτο για τους
ίδιους) πίνοντας «στην υγειά των κορόιδων» που θα κάνουν το λάθος να τους
εμπιστευτούν.
- Τι άλλο δείχνουν οι καιροσκοπικές και απολύτως
ετερόκλητες πολιτικές «συγκολλήσεις» ευκαιρίας, οι οποίες σπρώχνουν τα παρελθόντα τους κάτω από
το χαλί, προετοιμαζόμενοι να πιάσουν στασίδι στην εκλογική κούρσα, ευτελίζοντας πλήρως την έννοια της πατριωτικής
ενότητας και λερώνοντας ακόμη και την ΕΑΜική ιστορία;;;
- Τι άλλο δείχνει η αιφνίδια έκρηξη τερατογενούς κομματογένεσης
από περιφερόμενους πολιτικούς σαλτιμπάγκους οι οποίοι έκαναν
σημαία ευκαιρίας την «επανάσταση» της μάσκας συσπειρώνοντας γύρω τους πανηγυρτζήδες
κάθε λογής, πρόθυμους να αποτελέσουν
την αυριανή γραφική εκλογική τους πελατεία;;;
- Τι άλλο δείχνει η περιοδική εμφάνιση διάφορων δήθεν
«Διεπιστημονικών» μορφωμάτων, στα οποία ενσωματώνονται ποικίλα πολιτικά υποπροϊόντα αναπαλαίωσης, και τα οποία διακινούν και αναπαράγουν ακραίο και ενίοτε εμετικό μεσαιωνισμό, σε μια προσπάθεια να μετουσιώσουν σε εκλογικό χαβαλέ τους διάφορους
εμβολιομάχους και λοιπούς τσαρλατάνους που την εποχή της πανδημίας απέκτησαν
άποψη επί παντός επιστητού;;;
Όλο αυτό το τσίρκο που επιδιώκει να αναδειχτεί σε
πολιτική συνιστώσα μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτοφανούς πολιτικού εκφυλισμού, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια απολύτως συστημική νεοπλασία, που…
- Η ίδια νομίζει πως διαθέτει πολιτική πρόταση ικανή να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα και
σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα…
- Οι οπαδοί της πιστεύουν ότι οι σύνθετες πολιτικές
προκλήσεις, είναι
ζητήματα του χεριού τους, όπως οι μάσκες
πάνω στις οποίες πηδούσαν οι χαζοβιόληδες στο Σύνταγμα…
- Και όλοι μαζί αναζητούν ανόητους, πρόθυμους να
πιστέψουν ότι αυτός ο καραγκιόζ μπερντές, μπορεί να διαθέτει σοβαρή και
ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για τον τόπο.
Φυσικά το Σύστημα και οι μηχανισμοί του,
χρησιμοποιούν στοχευμένα την ματαιοδοξία
των τσαρλατάνων και την υστεροφημία των απερίσκεπτων, προκειμένου να
συμπαρασύρει στον εκφυλισμό κάθε σοβαρή πολιτική προσδοκία που θα μπορούσε
να ανακόψει αυτήν την κατάσταση.
Απώτερος στόχος
η συγκυβέρνηση…
Για την ακρίβεια, στις δύσκολες εποχές που έρχονται, και με την πατρίδα μας να στραγγαλίζεται
κυριολεκτικά από την ραγδαία επιδείνωση
των οικονομικών θεμελιωδών και τις κατεπείγουσες προσπάθειες των περιφερειακών
γεωπολιτικών διευθετήσεων τις οποίες αδυνατεί να παρακολουθήσει με την
αυτοπεποίθηση του ικανού διαχειριστή ενός ολοκληρωμένου εθνικού στρατηγικού
σχεδίου, η απώτερη επιδίωξη των
υπερεθνικών χορογράφων, είναι η
ανάθεση της πολιτικής διακυβέρνησης σε ένα υπερκομματικό επιτελείο συνενόχων,
οι οποίοι διαχρονικά συναποδέχτηκαν,
συνομολόγησαν και συνδιαχειρίστηκαν επιμέρους πλευρές των αδιέξοδων πολιτικών
που έφεραν τον τόπο σε αυτήν την κατάσταση.
Η συνύπαρξη τους θα
διευρύνει την συνενοχή τους και θα
ακυρώνει στην πράξη κάθε δυνατότητα πολιτικής κριτικής και πολύ περισσότερο
πολιτικής διαφοροποίησης, από την επικίνδυνη ατζέντα που θα επιδιώξουν να
τεθεί σε εφαρμογή, προκειμένου να αποδομήσει τους όρους της στρατηγικής επιβίωσης
του Ελληνισμού στο σύνολό του.
Η επιτυχής έκβαση
αυτού του εγχειρήματος, αποτελεί κρίσιμο γεωπολιτικό στοίχημα για τους χορογράφους,
και η διαλυτική δουλειά των σαλτιμπάγκων, είναι αντικειμενικά ένα ακόμη
πολύτιμο δεκανίκι τους.
- Γι’ αυτό και τους ανέχονται…
- Γι’ αυτό και δεν αντιδρούν, ακόμη και σε περιπτώσεις που οι παραληρηματικές συμπεριφορές, κινούνται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ του αποδεκτού και του ποινικά κολάσιμου, ενίοτε δε ξεπερνούν την κόκκινη γραμμή και κινούνται απροκάλυπτα στην περιοχή του «μαύρου»…
Γι’ αυτό και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για δυο – τρεις τυχάρπαστους,
που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα
εισβάλουν – ελέω των αφελών – και θα στρογγυλοκαθήσουν στο τραπέζι που
μοιράζεται η πίτα…
Τι χρειάζεται ο
τόπος…
Πριν απ’ όλα την αποφασιστικότητα των πολιτών, οι οποίοι έχουν υποχρέωση απέναντι στην
πατρίδα τους, να ανακόψουν αυτό το βρώμικο σχέδιο…
Την καθαρή πολιτική τους συσπείρωση γύρω από μια
ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, που θα απαντά συνολικά στην κρίσιμη βεντάλια των προκλήσεων, με τις οποίες
βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα…
Την αδιαπραγμάτευτη θέλησή τους να πάψει επιτέλους
η πατρίδα τους να σύρεται άβουλα πίσω από τις εξελίξεις και
να διεκδικήσει τον πρωταγωνιστικό περιφερειακό ρόλο που της ανήκει δικαιωματικά…
Την διάθεσή τους να συμπορευτούν γύρω από ένα
ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα, στο πλαίσιο μιας κοινής δράσης που θα προσδιορίζεται από ένα μίνιμουμ προγραμματικό πλαίσιο και θα οριοθετεί την ανάγκη συγκρότησης
μιας μαχητικής και επικαιροποιημένης πολιτικής συνεργασίας, η οποία θα βρίσκεται
σε απόλυτη αντιστοίχιση με το κυρίαρχο
πρόβλημα ή την κυρίαρχη ενότητα προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα
και θα προσδιορίζει με σαφήνεια την κατεύθυνση της ουσιαστικής πολιτικής
αλλαγής.
Για το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής συμφωνίας, προφανώς θα επανέλθουμε. Και η πρόκληση για την ανάγκη να την
πλαισιώσουν, είναι διαρκής και απευθύνεται στο σύνολο των υγιών δυνάμεων και
προσωπικοτήτων του τόπου μας, οι οποίες οφείλουν επιτέλους να αποτολμήσουν
το αυτονόητο.
Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τον τόπο μας. Και η
σκυτάλη δεν θα πρέπει και αυτήν την φορά να εκχωρηθεί σε αυτούς που έσυραν την
χώρα στο χείλος του γκρεμού, και καλό θα είναι να μην υπάρξει ούτε ένας πολίτης που να αφήσει ενέχυρο την εμπιστοσύνη του,
σε περιφερόμενους μονοθεματικούς τσαρλατάνους, που διέκριναν ανοχή και σπεύδουν να βάλουν το δάκτυλο στο μέλι,
στήνοντας συστημικά εκτρώματα ευκαιρίας για να ακυρώσουν τις προσδοκίες των
πολιτών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου