Γεωπολιτική αντεπίθεση με τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού από τον Εύξεινο Πόντο έως την ΝΑ Μεσόγειο

Η Τουρκική επιθετικότητα καταγράφει ραγδαία κλιμάκωση και όλα δείχνουν ότι η πατρίδα μας υφίσταται ήδη τον εκβιασμό των ισχυρών της «συμμάχων», προκειμένου να ολοκληρώσει το μετέωρο βήμα της ασαφούς έως ανύπαρκτης Εθνικής της στρατηγικής, προβαίνοντας σε απαράδεκτες Εθνικές υπαναχωρήσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αυξημένη διπλωματικοπολιτική κινητικότητα που περισφίγγει την χώρα, η κλιμάκωση της πολεμικής ρητορικής στην οποία καταφεύγουν όλο και πιο συστηματικά οι Τούρκοι επιτελείς, τα αμφιβόλου αξίας αντισταθμίσματα τα οποία προκαταβάλλονται προκειμένου να ικανοποιήσουν επικοινωνιακές ανάγκες του πολιτικού της προσωπικού (βλέπε πολιτική αναβαθμίσεων που υιοθετούν οι γνωστοί «οίκοι») και το σταδιακό ροκάνισμα της επίπλαστης δυναμικής των περιφερειακών συνευρεύσεων, για το οποίο εμείς τουλάχιστον είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα πως δεν ήταν γραφτό να μακροημερεύσει από την στιγμή που το στρατηγικό τους βάθος ήταν μηδενικό, αποκαλύπτουν ότι την ώρα που η πολιτική τάξη της χώρας μας συνεχίζει να φλυαρεί για την «προσήλωσή» της στο Διεθνές Δίκαιο, τα ισχυρά πολιτικά κέντρα της Δυτικής Συμμαχίας, στις επιλογές των οποίων έχει δηλώσει τυφλή και αδιαπραγμάτευτη υποταγή, προετοιμάζονται να «αγοράσουν» περιφερειακή σταθερότητα και ελεγχόμενη ενεργειακή ασφάλεια, προσφέροντας…

• Στην μεν αναθεωρητική Τουρκία, το πολυπόθητο καθεστώς της μειωμένης Ελληνικής κυριαρχίας που θα λειτουργήσει στην πράξη ως προάγγελος της πλήρους ανατροπής των Συνθηκών, ικανοποιώντας έτσι την ανεξέλεγκτη αναθεωρητική της βουλιμία…
• Στο δε κατεξευτελιζόμενο και απολύτως χειραγωγούμενο Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, ένα παρατεταμένο καθεστώς ΜΗ πολέμου, δηλαδή ένα καθεστώς πολιτικής καριέρας και απρόσκοπτης εξυπηρέτησης πολιτικών φιλοδοξιών, για να μπορεί να κατατρίβεται διαχειριζόμενο μια ήπια διεκπεραιωτική ατζέντα, μακριά από τις απαιτήσεις της υψηλής στρατηγικής και έξω από αυστηρά πρωτόκολλα της πραγματικής Εθνικής ευθύνης.

Είναι φανερό ότι αυτή η εξέλιξη συνιστά από μόνη της ήττα…

Ήττα στρατηγική και σε τελευταία ανάλυση ήττα ΚΑΙ στο πεδίο, αφού η υλοποίηση αυτού του «συμμαχικού» πακέτου, θα έχει τροποποιήσει αμετάκλητα τα κυριαρχικά δεδομένα, ανοίγοντας τον δρόμο για την ολοκληρωτική ανατροπή των δεδομένων και των προβλέψεων των Διεθνών Συνθηκών.

Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, είναι φανερό πως...

δεν μπορούμε πλέον να αρκεστούμε ΟΥΤΕ στην γενική καταγγελία για τον απαράδεκτο, όσο και επικίνδυνο ρόλο των Τούρκων νεο-οθωμανών, ΟΥΤΕ βεβαίως στην αποδοκιμασία της προκλητικά μεροληπτικής στάσης των «συμμάχων» που επιμένουν να αβαντάρουν απροκάλυπτα την Τουρκική προκλητικότητα, αδιαφορώντας για την ισχυρή πλέον πιθανότητα να τεθούν οι εξελίξεις εκτός ελέγχου.

Γι’ αυτό και έχει σημασία ως κοινωνία να κατανοήσουμε, ότι η σοβαρότερη ασύμμετρη απειλή την οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι το ίδιο το πολιτικό της προσωπικό και η νοσηρή αντίληψη από την οποία διακατέχεται, η οποία ανατροφοδοτεί την φοβικότητα, την αναποφασιστικότητα, την διαρκή υποχωρητικότητα απέναντι στα αλλεπάλληλα crash tests τα οποία ενσωματώνει η Τουρκία στην επιθετική της συμπεριφορά και εν τέλει την ανοχή η οποία επιδεικνύεται απέναντι στην ουσιαστικά αβανταδόρικη συμπεριφορά των «συμμάχων».

Η Ελληνική πολιτική τάξη, παράλληλα με όλα τα παραπάνω, επιμένει να συμπεριφέρεται υποκριτικά, ακόμη και ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα ζητήματα του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και σε ότι αφορά στην απροθυμία της να προσαρμόσει τις αυτονόητες αντιδράσεις της χώρας, στην λογική της ουσιαστικής του υπεράσπισης. Έτσι… Και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους, οι Ελληνικές κυβερνήσεις ουσιαστικά ΔΕΝ πιστεύουν στο απαραβίαστο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και αυτό το αποδεικνύουν πρωτίστως με τον τρόπο με τον οποίον διαχειρίζεονται τις κρίσιμες Εθνικές υποθέσεις.

Το αποδεικνύουν ΚΑΙ με την άρνησή τους να εφαρμόσουν τα νόμιμα σε ότι αφορά στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και στην επέκταση των Εθνικών Χωρικών Υδάτων στα 12 νμ, αναμασώντας το κίβδηλο επιχείρημα (μη τυπικής ομολογίας), σύμφωνα με το οποίο, η Ελληνική πολιτεία ΔΗΘΕΝ επιφυλάσσεται να ασκήσει το Εθνικό δικαίωμα όταν και όπως θα κρίνει ότι εξυπηρετούνται καλύτερα οι Εθνικές μας ανάγκες.

Επικαλούνται δηλαδή αυτό το «επιχείρημα» - ευφυολόγημα, ενώ στην ουσία έχουν ήδη παραιτηθεί από κορυφαία και αδιαπραγμάτευτα Εθνικά δικαιώματα, δια της μεθόδου της ΜΗ ασκήσεώς τους…

Το αποδεικνύουν ΚΑΙ με την υποτιθέμενα «συνετή» διαχείριση την οποία επιλέγουν και υιοθετούν εν μέσω κλιμακούμενων προκλήσεων και έμπρακτων αμφισβητήσεων ακόμη και αυτής ταύτης της Εθνικής μας κυριαρχίας, διευκολύνοντας έτσι την σταδιακή διεύρυνση της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας. Με την συγκεκριμένη αντιμετώπιση, η οποία επιλέγεται και επαναβεβαιώνεται διαχρονικά, η σωρευτική ζημιά ή οποία καταγράφεται είναι πολλαπλά αρνητική αφού…

• Σε Εθνικό επίπεδο έχει θεμελιωθεί πλέον η έννοια των «γκρίζων ζωνών», οι οποίες σταδιακά απειλούνται να κοκκινίσουν πλήρως. Και αυτή η απειλή, αφορά σε ζώνες αμιγούς Εθνικής κυριαρχίας και ευρύτερα Εθνικών κυριαρχικών Δικαιωμάτων. Ενώ…
• Σε Διεθνές επίπεδο, η Ελληνική στάση συνιστά έμπρακτη και διαρκή υπονόμευση των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου, αφού το μήνυμα που εκπέμπεται, είναι πως θεωρούνται θεμιτές οι εκπτώσεις στην άσκηση Εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών Δικαιωμάτων, ως εργαλείο αγοράς περιόδου ΜΗ πολέμου και υποτιθέμενης σταθερότητας, δημιουργώντας έτσι ένα εξαιρετικά αρνητικό προηγούμενο που θα ανατροφοδοτήσει ανατροπές της Διεθνούς νομιμότητας σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το αποδεικνύει δυστυχώς ΚΑΙ με την επιλογή της - έναντι συγκεκριμένων προκλήσεων - να εκπέμπει ένα διαρκές μήνυμα που λέει ότι ακόμη και στην Ελληνικότατη Θράκη ασκείται περιορισμένη Εθνική κυριαρχία, γεγονός που δεν μένει αναξιοποίητο από την απέναντι πλευρά των συνόρων.

Από αυτήν την άποψη, είναι απολύτως ερμηνεύσιμη η ανερμάτιστη ρητορική με την οποία έσπευσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και σύσσωμο το κυβερνητικό επιτελείο, να πρωτοστατήσουν στην πλειοδοσία του ξέφρενου και Εθνικά επιζήμιου αντιρωσισμού των προηγούμενων ημερών, ο οποίος ενδέχεται να οδήγησε και σε ολέθριες αποφάσεις σε ότι αφορά την εξοπλιστική οχύρωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.  

Είναι η ρητορική – φερετζές μιας πολιτικής διοίκησης η οποία σπεύδει να γίνει ακριβή στα πίτουρα ενώ αποδεικνύεται διαχρονικά ότι είναι εξαιρετικά φτηνή στο αλεύρι, και καταφεύγει σε έναν φλύαρο και στρατηγικά επιζήμιο για τα Εθνικά συμφέροντα αντιρωσισμό, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την πολιτική της δήθεν μηδενικής ανοχής απέναντι στον Τουρκικό αναθεωρητισμό, ενώ στην ουσία αυτό που επιδιώκει, είναι να συγκαλύψει με φτηνά αλλά υψηλού γεωστρατηγικού κόστους μεθοδολογικά τερτίπια, την διαρκή υποχωρητικότητα που επιδεικνύει απέναντι σε αυτόν τον αναθεωρητισμό και παράλληλα με αυτό, να παζαρέψει την αμερικανική εύνοια ως επιβράβευση της δουλοπρεπούς συμπεριφοράς της στο πλαίσιο της λογικής του παρασιτικού προστατευτισμού από την οποία δυστυχώς εδώ και δεκαετίες ολόκληρες επιμένει να ΜΗΝ απογαλακτίζεται.

Για όλα τα παραπάνω, το κόστος θα είναι εθνικό… Θα είναι τεράστιο… Και όλα δείχνουν πως η ώρα του ταμείου δεν πρόκειται να αργήσει…

Οι πολίτες έχουν ιστορική και πολιτική υποχρέωση να δημιουργήσουν με την δράση τους και την στάση τους, ένα κίνημα πραγματικής πολιτικής ανατροπής και Εθνικής Σωτηρίας, που θα αποκαθηλώσει οριστικά και αμετάκλητα την δουλοπρέπεια, τον ραγιαδισμό και τα φοβικά σύνδρομα, και θα επιδιώξει να θέσει στην Ημερήσια Διάταξη της περιφερειακής ατζέντας, τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού από τον Εύξεινο Πόντο έως την ΝΑ Μεσόγειο, οργανώνοντας έτσι την συνολική γεωπολιτική του αντεπίθεση. Σε διαφορετική περίπτωση… Απλά ΔΕΝ υπάρχει κανένα απολύτως μέλλον…

Θα επανέλθουμε...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"