Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, είναι από μόνη της ένα σημαντικό γεγονός, αφού σε κάθε περίπτωση - και κάθε ξεχωριστή φορά - επισφραγίζει αποφάσεις κρίσιμες τόσο για την χώρα μας, όσο και για την ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά…
Προφανώς υπάρχει ξεχωριστή βαρύτητα ΚΑΙ στο επίπεδο των συμβολισμών, πρωτίστως για τις ΗΠΑ που έχουν στοχεύσεις ευρύτερες και δευτερευόντως βέβαια και για το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό το οποίο κατά κανόνα σπεύδει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά και δι’ ίδιον όφελος το «φωτογραφικό αποτύπωμα» του γεγονότος.
Θεωρούμε
λοιπόν πως δεν έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα
το να παραμείνει η δημόσια συζήτηση καθηλωμένη στα αυτονόητα και στα
ταρατατζούμ, για τους συμβολισμούς και τα events, αν και ως κοινωνία έχουμε την απολύτως
δικαιολογημένη ανάγκη να αισθανθούμε ότι
η όποια πολιτική αποταμίευση του Έλληνα πρωθυπουργού, μεταφράζεται αυτόματα και
σε γεωστρατηγική ισχυροποίηση της χώρας. Οφείλουμε όμως παράλληλα με αυτό να έχουμε και επίγνωση πως ο ίδιος ο πυροτεχνηματικός χαρακτήρας
των συμβολισμών, δεν επιτρέπει μακροχρόνιες "επενδύσεις" στην λαγνεία τους από κανέναν.
Αυτός είναι και ο λόγος που επιμένουμε να λέμε από την πρώτη στιγμή, ότι η πολιτική αποτίμηση του αποτελέσματος της συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο, θα πρέπει να γίνεται με νηφαλιότητα, με την επιβεβλημένη γεωπολιτική αυστηρότητα και κυρίως με βάση το εύρος της συμβολής την οποία μπορεί να...
Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω και παρά τα επικοινωνιακά ταρατατζούμ που
ομολογουμένως περίσσεψαν, η αποτίμηση
του αποτελέσματος θεωρούμε ότι παραμένει εξαιρετικά ασαφής έως και προβληματική,
για τους εξής συγκεκριμένους λόγους…
Α. Ανύπαρκτο πλαίσιο στρατηγικών ιεραρχήσεων έτσι ώστε να μπορεί βάσιμα να ισχυριστεί
κάποιος ότι η επόμενη μέρα τοποθετεί την πατρίδα μας ως παράμετρο με πραγματική
προστιθέμενη αξία στο περιφερειακό γίγνεσθαι. Ο πρωθυπουργός έφυγε για την Ουάσιγκτον
αποφασισμένος να πλέξει το εγκώμιο της Ελληνικής «μεγαλοσύνης» που έδωσε τα
πάντα στους Αμερικανούς, αλλά δεν τοποθέτησε πουθενά τον πήχη με βάση τον οποίο
θα μπορούσε και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης να σταθμίσει το αποτέλεσμα αυτής της
επίσκεψης.
Β. Ανυπαρξία κάθε αναφοράς που να κατονομάζει το ευρύ αναθεωρητικό πλαίσιο το οποίο έχει ενεργοποιήσει ήδη και επιχειρεί να επιβάλει ντε φάκτο η επιθετική Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή.
- Το τυχοδιωκτικό αίτημα περί αποστρατιωτικοποίησης Ελληνικών νησιών…
- Το εκτρωματικό για το διεθνές Δίκαιο Τουρκολιβυκό μνημόνιο…
- Η διαρκής προκλητική συμπεριφορά που αμφισβητεί ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα και την κυριαρχία Ελλάδας και Κύπρου, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία επίσης κάθε αναφοράς για το νόμιμο δικαίωμα της χώρας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 νμ και να οριοθετήσει ΑΟΖ με βάση τα νομίμως προβλεπόμενα...
Γ. Καμία αυτοκριτική τοποθέτηση των ΗΠΑ για την
εγκληματική στάση και τις επιλογές του παρελθόντος που έφεραν στην Κύπρο τον
Αττίλα της Κατοχής και στα νερά των Ιμίων το γκρίζο χρώμα της Τουρκοποίησης δεν υπήρξε. Και αυτό είναι ενδεικτικό του
γεγονότος ότι στην ουσία καμιά απολύτως αλλαγή στρατηγικής πλεύσης δεν
υφίσταται. Γι’ αυτό και η εξαιρετικά «θορυβώδης»
επικοινωνιακή διαχείριση στην οποία κατέφυγαν οι Αμερικανοί, θα πρέπει αν μη τι άλλο τουλάχιστον να
προβληματίσει…
Δ. Καμιά απολύτως δημόσια δέσμευση δεν ανελήφθη που να ξεκαθαρίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι η Αμερικανική υπερδύναμη θα εγγυηθεί
ότι το Αιγαίο και η ΝΑ Μεσόγειος, θα καταστούν ζώνη υποδειγματικής εφαρμογής
των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Και φυσικά…
Ε. Καμία απολύτως αναφορά δεν υπήρξε που να
καταδεικνύει ότι έχει ενεργοποιηθεί η διαδικασία τροποποίησης της γεωοικονομικής
ταυτότητας της Ελλάδας σε χώρα παραγωγός άρα και σε γεωπολιτικό μέγεθος με ενισχυμένη
προστιθέμενη αξία στην περιφερειακή σκακιέρα και με επίκεντρο τα ενεργειακά.
Όλα τα παραπάνω, δεν απουσιάζουν τυχαία από τον ορυμαγδό
των πυροτεχνημάτων που επιστρατεύτηκαν προκειμένου να πείσουν τους αφελείς ότι αυτό το
διήμερο στην Ουάσιγκτον συντελέστηκε κάποια δήθεν σημαντική γεωπολιτική
κοσμογονία.
Προφανώς καταγράφεται στα θετικά της επίσκεψης, το
γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας επιχείρησε αν και όχι με ιδιαίτερη τόλμη, να θέσει κάποια ζητήματα κρίσιμου εθνικού
ενδιαφέροντος με ακροατές τα μέλη του Κογκρέσου και στελέχη της Αμερικανικής
κυβέρνησης. Καλό θα είναι όμως όσοι το επιχειρούν, να σταματήσουν να συντηρούν αυταπάτες για το γεγονός ότι το ακροατήριο επηρεάστηκε
θετικά από την πρωθυπουργική παρέμβαση και
ότι αυτό θα σηματοδοτήσει ουσιαστική μεταστροφή στην Αμερικανική Εξωτερική
πολιτική.
Πρώτον γιατί αυτό για να γίνει, απαιτεί καλό σχεδιασμό, διαρκή και στοχευμένη διπλωματική παρέμβαση και παρουσία της
χώρας μας στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Και από μια τέτοια αντίληψη, είναι φανερό ότι ΔΕΝ διακατέχεται η Ελλάδα. Και…
Δεύτερον γιατί
ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν, οι
Αμερικανοί επιτελείς αλλά και τα πολιτικά στελέχη απέδειξαν ότι την κρίσιμη ώρα
των αποφάσεων δεν σταθμίζουν την στάση τους με εργαλείο
τα συναισθήματα, αλλά με γνώμονα την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των ισχυρών
οργανωμένων συμφερόντων που εκπροσωπούν. Και αυτό ακριβώς θα κάνουν και
πάλι όταν θα κληθούν να πάρουν θέση στην
"πειραγμένη ζυγαριά" όπου θα έχει τοποθετηθεί από την μία μεριά η
παραδοσιακή Αμερικανική σκοπιμότητα, και από την άλλη μεριά το ειδικό βάρος κρίσιμων
αποφάσεων από τις οποίες θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και η πορεία των Εθνικών κυριαρχικών
μας δικαιωμάτων...
Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, λειτούργησαν
ΔΥΟ παράλληλοι κόσμοι, στο περιβάλλον
ΜΙΑΣ φιέστας με ΔΥΟ διαφορετικά ακροατήρια και ΑΡΚΕΤΟ
παρασκήνιο που σύντομα αναμένεται να αρχίσει να εκπλήσσει πολύ δυσάρεστα τους
ευκολόπιστους συμπολίτες μας.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός πήγε στην Ουάσιγκτον ΧΩΡΙΣ στάνταρντς… ΧΩΡΙΣ
την απαραίτητη διπλωματικοπολιτική προετοιμασία ώστε να αποσπαστούν δεσμεύσεις
ουσιαστικές… ΧΩΡΙΣ να έχει προσδιορισμένο
το ύψος του πήχη… ΧΩΡΙΣ να έχει αποσαφηνιστεί
επ’ ακριβώς το προφίλ της επιτυχίας,
της αποτυχίας ή το προφίλ μιας άχρωμης και άγευστης επίσκεψης με αυστηρά
διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. ΧΩΡΙΣ συγκεκριμένο σχέδιο χειρισμών
ικανό να του εξασφαλίσει την πρωτοβουλία έξυπνης διαπραγματευτικής διαχείρισης.
Ο πρωθυπουργός της χώρας πήγε στην
Ουάσιγκτον για να «πουλήσει» το προφίλ του «πάρτα όλα» με ευγένεια και ήθος,
προσβλέποντας στην συμπάθεια και έχοντας
το βλέμμα του στραμμένο στο εσωτερικό ακροατήριο… Αυτό όμως, με κανέναν τρόπο
δεν συνιστά αναβάθμιση του περιφερειακού και του διεθνούς ρόλου της χώρας.
Από την άλλη μεριά ο Μπάιντεν ως πρόεδρος των ΗΠΑ, πήρε πολλά. Πήρε σχεδόν τα
πάντα. Προσβλέπει και στα ρέστα
που απέμειναν, προκειμένου να διευκολύνει την Αυστραλία (της AUKUS) να ξεφορτωθεί μια ιδιαίτερα κοστοβόρα
μοίρα των F-35, για να την
εντάξει η πτωχή πλην τίμια Ελλάς στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΝΑ πτέρυγας
του ΝΑΤΟ. Δεν είχε λοιπόν κανέναν
απολύτως λόγο να είναι φειδωλός ούτε στους αστεϊσμούς, ούτε βεβαίως στην
πολιτική φιέστα που διοργανώθηκε.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν αυτήν την περίοδο έχει μπροστά του δυο κρίσιμα στοιχήματα να διαχειριστεί.
- Την πολιτική φθορά. Και το ειδικό βάρος της Ελληνικής ομογένειας, είναι εξαιρετικά σημαντικό για να το αγνοήσει…
- Και τους χειραφετημένους εκβιασμούς του Ερντογάν τους οποίους επιχειρεί πάση θυσία να ακυρώσει… Δηλαδή να συμψηφίσει με διαχειρίσιμες «παροχές»…
Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες… Το
πραγματικό ακροατήριο του προέδρου Μπάιντεν, ΔΕΝ ήταν ο Ελληνικός λαός ούτε ο δεδομένος και διαχειρίσιμος
πρωθυπουργός της χώρας. Το πραγματικό
ακροατήριο του προέδρου Μπάιντεν, βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Είναι ο Τούρκος πρόεδρος και οι Τούρκοι
επιτελείς, οι οποίοι φρόντισαν από
την πρώτη στιγμή να σηκώσουν το γάντι και να εμφανίσουν τα Ελληνοαμερικανικά
κολλητηλίκια ως προπαρασκευή Ελληνοαμερικανικής επίθεσης με στόχο την Τουρκία.
Δείτε πως έθεσε το ζήτημα η τουρκική εφημερίδα
«Milliyet» για να προετοιμάσει
το έδαφος για έναν νέο κύκλο ακόμη πιο ακραίων προκλήσεων αλλά και εκβιασμών...
"Οι ΗΠΑ - γράφει η Milliyet - σχεδιάζουν να προσθέσουν 4 ακόμη βάσεις
στις 5 υπάρχουσες στρατιωτικές τους βάσεις στην Ελλάδα. Έτσι, ολόκληρη η ακτή
του Αιγαίου μας θα περικυκλωθεί από ένα μισοφέγγαρο από την Αλεξανδρούπολη
μέχρι την Κρήτη. Θα πραγματοποιηθεί μια αεροπορική επίθεση – παγίδα, στην οποία
η Τουρκία θα αναγκαστεί να απαντήσει και τότε θα την παρουσιάσουν ως
επιτιθέμενη. ΗΠΑ και Ελλάδα στο πλαίσιο της Αμυντικής Συμφωνίας θα ξεκινήσουν
μια ευρεία επίθεση εναντίον της Τουρκίας. Στην επίθεση θα συμμετάσχουν και οι
Κούρδοι του Ιράκ και της Συρίας. Η επίθεση δε θα είναι εκτός πλαισίου ΝΑΤΟ γι’
αυτό και καμιά χώρα του ΝΑΤΟ δεν θα εναντιωθεί"
Νομίζουμε ότι και
ο πλέον ανυποψίαστος αναγνώστης
αντιλαμβάνεται με ποιο τρόπο πρόκειται να εξαργυρωθεί αυτή η ιδιαίτερα
ευρηματική Τουρκική τρίπλα.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν γιατί από την πρώτη στιγμή και ενώ οι πάντες έσπευσαν να
πανηγυρίσουν, εμείς αντιμετωπίσαμε το
όλον αποτέλεσμα με ιδιαίτερο σκεπτικισμό τονίζοντας πως ένα τέτοιο ταξίδι δεν μπορεί και δεν πρέπει να
αντιμετωπίζεται ως "Σαββατοκύριακο στην Αράχωβα με 92 ευρώ το άτομο
και όλα τα έξοδα πληρωμένα". Και το τονίσαμε αυτό αποσαφηνίζοντας πως κατά
την γνώμη μας, το ταξίδι του Έλληνα
πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, ειδικά αυτήν την περίοδο, συνιστά κορυφαία στρατηγική κίνηση και ως τέτοια θα πρέπει να έχει ξεκάθαρες
στρατηγικές επιδιώξεις. Κι επειδή εμείς αυτές τις επιδιώξεις δεν τις διακρίναμε,
καλέσαμε δημόσια τους φίλους που τις αντιλαμβάνονται να σπεύσουν να μας τις
υποδείξουν.
Επίλογος…
Η Ελλάδα κύριοι γι’ ακόμη μια φορά χρησιμοποιήθηκε σε ένα παιχνίδι με πολλούς αποδέκτες και το αποτέλεσμα θα το δούμε σύντομα να
ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας ως τραγωδία. Ο απόηχος της «εμπνευσμένης
ομιλίας» θα εξανεμιστεί σύντομα και οι
μέρες που έρχονται αναμένεται να είναι ιδιαίτερα οδυνηρές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου