Είναι φανερό ότι στην λογική του μέσου πολίτη, ο πόλεμος στην Ουκρανία – όπως άλλωστε και ο κάθε πόλεμος – σημαίνει δυο πράγματα: Σημαίνει θύματα και καταστροφές. Και είναι απόλυτα φυσιολογική μια τέτοια προσέγγιση, αφού εναρμονίζεται πλήρως με τα αυτονόητα της ανθρώπινης ευαισθησίας…
Επειδή όμως, η στάση
απέναντι στον πόλεμο, σε ότι αφορά την οργανωμένη πολιτεία, συνιστά πρώτα απ’
όλα και κυρίως πολιτική συμπεριφορά… Και επειδή η πολιτική συμπεριφορά, όπως
και οι κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις, θα πρέπει να προσαρμόζονται, και σε κάθε
περίπτωση θα πρέπει να μην αγνοούν τα δεδομένα της μεγάλης εικόνας… Εμείς, αυτό
που προσπαθήσαμε να κάνουμε από την πρώτη στιγμή, ήταν να θυμίσουμε πως η
Ουκρανία, δεν ήταν μια από τις πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που για κάποιον
απροσδιόριστο λόγο στοχοποιήθηκε από την Ρωσική πολεμική μηχανή.
Η Ουκρανία ήταν ο αδύναμος και κυρίως ένας καθοριστικός κρίκος σε μια ευαίσθητη και ασταθή συστημική ισορροπία, ανάμεσα στην Δυτική συμμαχία και πιο συγκεκριμένα στην Ατλαντική συμμαχία από την μια… Και στο πρόπλασμα ενός...
ευρασιατικού γεωπολιτικού αντισταθμίσματος με πρωταγωνιστή και χορογράφο την Ρωσική Ομοσπονδία από την άλλη.Αυτή η ασταθής γεωπολιτική
ισορροπία, αποτυπώνεται σε μια εξίσωση ισχύος που η επίλυσή της θα κρίνει την
φυσιογνωμία του Διεθνούς συστήματος… τους όρους της αντιπαράθεσης… τους ρόλους
και την σύνθεση των πρωταγωνιστών. Γι’ αυτό και καλό θα είναι, να δοθεί ένα
τέλος στο τρυφερό παραμύθι με τον κακό Πούτιν… τον καλό Ζελένσκι… και τους
ψυχοπονιάρηδες του πλανήτη που δήθεν νοιάστηκαν για τα εκτοπισμένα γυναικόπαιδα
και υποκλίνονται στον πατριωτισμό των Ουκρανών.
Η Ουκρανία οδηγείται στον εδαφικό διαμελισμό ενώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου