Στο νέο σκηνικό, η μοιραία εξέλιξη θα φέρει την Τουρκία σε τροχιά σύγκρουσης με το Ισραήλ

Η εκδοχή για την οποία προειδοποιήσαμε χθες, είναι αυτό το οποίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται ήδη από σήμερα τα ξημερώματα στην Συρία. Η κατάρρευση του καθεστώτος, με την - χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση - κατάληψη ΚΑΙ της Δαμασκού από τους εξτρεμιστές, συνιστούν ένα σημείο καμπής το οποίο καταδεικνύει ότι η σύγκρουση στην Μ. Ανατολή περνά πλέον σε μια άλλη διάσταση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι κοινωνικοπολιτικές και θρησκευτικοπολιτισμικές συνιστώσες που πρωταγωνιστούσαν στην εξισορροπητική χορογραφία υπό τον Άσαντ, περιθωριοποιούνται βίαια και η διαχείριση της εξουσίας περνά πλέον στα χέρια μιας συμμαχίας Ισλαμιστών, οι οποίοι δεν κρύβουν τον φιλοτουρκικό προσανατολισμό τους.

Οι «προστάτιδες δυνάμεις» (Ρωσία, Ιράν) οι οποίες συντηρούσαν διαχρονικά το καθεστώς του Άσαντ, αυτήν την φορά το εγκατέλειψαν στην τύχη του, συναισθανόμενοι ίσως τις δικές τους αδυναμίες να προσφέρουν περισσότερα και υποκύπτοντας ενδεχομένως στην φορτική (δια της αναπαραγωγής αδιεξόδων και εκβιασμών) πίεση της Τουρκίας, η οποία εισβάλει πλέον δυναμικά στην εξίσωση του Μεσανατολικού, έχοντας τις δικές της ιδιαίτερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις.

Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία τροποποιεί δραματικά τα ισχύοντα στην ευρύτερη περιοχή, ΤΟΣΟ στο επίπεδο της Δυναμικής ΟΣΟ και σε αυτό της Γεωγραφίας.

Τα σύνορα της Συρίας θα τροποποιηθούν. Η ύπαρξη του Κουρδικού και κυρίως η αποφασιστικότητα της Τουρκίας προκειμένου, όχι μόνο να αποτρέψει επώδυνες γι’ αυτήν εξελίξεις αλλά κυρίως να...

προωθήσει ένα αποτύπωμα που να εναρμονίζεται με τα προβλεπόμενα του «Εθνικού της Όρκου», εγγυώνται αυτήν την τροποποίηση.

Προφανώς θα τροποποιηθεί και η διοικητική υπόσταση αυτού που θα απομείνει για να θυμίζει ότι στο παρελθόν εδώ υπήρχε η ισχυρή Συριακή κρατική οντότητα. Η ομοσπονδιοποίηση επομένως, είναι μια εξέλιξη η οποία θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά πιθανό να προωθηθεί από τις δυνάμεις εκείνες που θα επιδιώξουν μια ταχεία και όπως – όπως μετάβαση στην σχετική σταθερότητα.

Το σημαντικότερο όμως…

Και ταυτόχρονα το πλέον ανησυχητικό, είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη, αναμένεται να τροποποιήσει δραματικά και την φυσιογνωμία της σχετικά εξισορροπητικής «πατρωνίας» η οποία κυριαρχούσε στην Μ. Ανατολή.

• Το Ιράν αποκόπτεται και ουσιαστικά αποβάλλεται από έναν ρόλο ο οποίος σιωπηλά του είχε ανατεθεί και τον οποίο θα πρέπει να θεωρείται πρακτικά αδύνατο να τον ανακτήσει.
• Η λυκοφιλική σχέση εξάρτησης ανάμεσα στην Ρωσία και στην Τουρκία, φαίνεται ότι αλλάζει πρόσημο, αφού ο περιφερειακός ρόλος της Ρωσίας αποδυναμώνεται, ενώ η αεροναυτική της παρουσία στην Λαττάκεια και στην Ταρτούς ενδέχεται να τεθεί σε καθεστώς διαρκούς ομηρείας από την Τουρκία.
• Η ίδια η Τουρκία εισβάλει δυναμικά στην περιφερειακή εξίσωση και θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη η σταθερή επιδίωξή της να επιβάλλει ανατροπές οι οποίες θα προκαλέσουν ευρύτερες αντιδράσεις.
• Η τζιχαντιστική παρουσία αναμένεται να ενισχυθεί στην ευρύτερη περιοχή, ενώ κάθε πιθανή θεσμική της αναβάθμιση στα διοικητικά όρια της Συρίας, θα λειτουργήσει ενισχυτικά για την συγκρότηση και την δράση αντίστοιχων οργανώσεων σε ολόκληρη την περιοχή και κυρίως για την ενθάρρυνσή τους να υιοθετήσουν μια ακόμη πιο ακραία και επιθετική ατζέντα. Ενώ τέλος…
• Η διαφαινόμενη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ από την Μεσανατολική διεργασία, θα δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον, το οποίο αναμένεται να διευκολύνει προσωρινά την περαιτέρω όξυνση των περιφερειακών ανταγωνισμών και την εκρηκτική ενδυνάμωση του αποσταθεροποιητικού ρόλου της Τουρκίας, γεγονός που, ειρήσθω εν παρόδω, θα εξοργίσει τις Αραβικές χώρες οι οποίες δεν είναι διατεθειμένες να αποδεχτούν αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή…

Φυσική συνέπεια αυτής της εξέλιξης, θα είναι η εκ μέρους της Τουρκίας έγερση πρόσθετων δυσκολιών που πιθανότατα θα απορυθμίσουν την ενεργειακή εξίσωση στην ΝΑ Μεσόγειο, γεγονός που θα θέσει νέα κρίσιμα διλήμματα για την Αμερικανική Εξωτερική πολιτική…

Ενώ θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι το νέο σκηνικό της επίπλαστης ισορροπίας που θα επιχειρηθεί να επιβληθεί στην Μ. Ανατολή, θα φέρει πάρα πολύ σύντομα την Τουρκία και τους εξτρεμιστές συμμάχους της, σε τροχιά σύγκρουσης με το Ισραήλ και την νέα γενιά των συμμάχων του.

Κατά την άποψη λοιπόν του γράφοντος, οι κυοφορούμενες διεργασίες, θα πρέπει να αποτελέσουν μια πρώτης τάξεως αφορμή για να σοβαρευτούμε ως χώρα και να σταματήσουμε τα παιγνίδια με την Εξωτερική πολιτική. Στο υπό διαμόρφωση περιβάλλον, ο ρόλος και η βαρύτητα του Ισραήλ για την διασφάλιση της σταθερότητας του συστήματος, αναμένεται να αυξηθούν κατακόρυφα και η πατρίδα μας οφείλει να επενδύσει σε έναν σχεδιασμό προοπτικής, διότι απλούστατα δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να συνεχίσει να σύρεται πίσω από τις εξελίξεις στην λογική του «πάμε και έχει ο Θεός».

Ο Θεός είχε… έχει… και θα συνεχίσει να έχει… Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι διατεθειμένος να προσφέρει αφειδώς σε χέρια ανίκανα να διαχειριστούν ακόμη και τα αυτονόητα…

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"