Ως εδώ με την διαχείριση της μιζέριας και το κρεσέντο ανευθυνότητας

Πρόκειται για ένα νοσηρό κλίμα που διευκόλυνε στην πράξη τις επιλογές όλων αυτών που ΔΕΝ θα ήθελαν να συνδυαστούν τα ρηξικέλευθα μέτρα αντιμετώπισης του της υγειονομικής κρίσης, με τις αναγκαίες πολιτικές ανατροπές που θα μπορούσαν να θέσουν συνολικά σε μια διαφορετική βάση την ζωή μας και την καθημερινότητα των πολιτών.

Το εάν αυτό που προηγήθηκε ήταν ή δεν ήταν σκληρό lockdown, νομίζω πως είναι κάτι που το αντιληφθήκαμε όλοι μας στην διαχείριση της καθημερινότητάς μας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επιχειρήσεις έκλεισαν και αυτό σημαίνει καταστροφή για πολλούς επαγγελματίες, για τους περισσότερους από τους οποίους προφανώς αυτή η καταστροφή, θα είναι εν τέλει και μη αναστρέψιμη. 

Την ίδια στιγμή, ήταν χιλιάδες αυτοί που σουλατσάριζαν καθημερινά και κατά την διάρκεια όλης της ημέρας στους δρόμους. Το μποτιλιάρισμα δεν έλειψε... Τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα ήταν παντού παρόντα... Το ίδιο και οι ψευτόμαγκες με την μάσκα στο πηγούνι που καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια για την προσωπική τους ανευθυνότητα που βάφτισαν "μαγκιά"... Και όλα αυτά με ρυθμούς και σε εικόνα που προφανώς δεν παρέπεμπε σε απολύτως αναγκαίες μετακινήσεις για την κάλυψη των απολύτως απαραίτητων καθημερινών αναγκών. Το πολυσυζητημένο "σκληρό lockdown" επομένως, ήταν ένα μέτρο που εφαρμόστηκε επιλεκτικά, καταστροφικά, αποσπασματικά και εξ αυτού του λόγου τα αποτελέσματά του ήταν στην πράξη και εξαιρετικά αμφιλεγόμενα.

Προφανώς η κατάσταση αυτή έχει κουράσει τους πάντες. Κυρίως γιατί τα αποτελέσματα των μέτρων που επιβλήθηκαν, ήταν απολύτως αναντίστοιχα με την συζήτηση που γίνεται γύρω από το όνομά τους, και φυσικά η αποτελεσματικότητά αυτών των μέτρων, υπήρξε μικρή και...

σε κάθε περίπτωση αντιστρόφως ανάλογη του καταστροφικού χρόνου που σπαταλήθηκε για την πλημμελή εφαρμογή τους. Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για κανέναν. 

Η επιλογή της "προσωπικής αντίστασης" στην οποία κατέφυγαν πολλοί κοκορόμυαλοι οι οποίοι πρώτα κάνουν την ζημιά και μετά επιδίδονται σε εξυπνακισμούς στο διαδίκτυο, έχει συνέπειες για όλους. Κατά την άποψη του γράφοντος, αυτό το φαινόμενο υπήρξε μεταξύ άλλων και η κύρια αιτία που από την μία μεριά συνέβαλε στην επιμήκυνση του καταστροφικού χρόνου και από την άλλη ροκάνιζε συστηματικά την αποτελεσματικότητα των περιοριστικών μέτρων. Το μοναδικό πράγμα που κερδίσαμε με την ανοχή που επιδείχτηκε σε αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά, ήταν η πραγματική καταστροφή των επαγγελματιών που πειθάρχησαν στα περιοριστικά μέτρα. Μια καταστροφή που επήλθε ΟΧΙ γιατί πειθάρχησαν, αλλά γιατί ήταν πολλοί ανάμεσά μας αυτοί που πρακτικά δεν σεβάστηκαν αυτήν την αναγκαία αλλά και επώδυνη πειθαρχία των υπολοίπων.

Η κυβέρνηση προφανώς και έχει τεράστιες ευθύνες για την ολιγωρία της, για την αντιφατικότητα την οποία επέδειξε στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, για τις πολιτικές επικοινωνιακού εντυπωσιασμού στις οποίες καταφεύγει και οι οποίες προφανώς δεν απαντούν με τρόπο υπεύθυνο  στα μεγάλα προβλήματα που σχετίζονται με την διαχείριση αυτής της κρίσης, για την απαράδεκτη ανικανότητά της - τόσους μήνες μετά - να στήσει έναν αποτελεσματικό μηχανισμό που να ανιχνεύει ουσιαστικά και να αποτυπώνει με πραγματικούς όρους το πρόβλημα.

Έχει όμως και ευθύνες σημαντικές ΚΑΙ για την ανοχή που επιδεικνύει απέναντι σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι το να πληρώνουμε όλοι τα σπασμένα της προσωπικής τους ανευθυνότητας, είναι μέρος των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων τα οποία πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν ανεμπόδιστα, αδιαφορώντας για τις ευρύτερες κοινωνικές επιπτώσεις.

Ο λογαριασμός αυτής της ανεύθυνης διαχείρισης είναι ήδη βαρύς. Συμπολίτες μας χάνονται και αυτό είναι το πρώτιστο το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει πολύ σοβαρά τους πάντες. Αλλά προφανώς δεν είναι το μόνο.  Η προσπάθεια αυτού του έτσι κι αλλιώς ανεπαρκούς Συστήματος Υγείας να ανταποκριθεί στην μεγάλη πίεση, εκτός από την δυσκολία του να δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα, συνοδεύεται και από κατεβατά ολόκληρα λογιστικών εγγραφών. Η επικοινωνιακή προσπάθεια για την οικονομική στήριξη αυτών που πλήττονται, πέραν του γεγονότος ότι είναι αποσπασματική και ανεπαρκής, καθιστά καθημερινά όλο και πιο δύσκολη την διαχείριση του ταμείου όταν θα έρθει η ώρα του λογαριασμού.

Παράπλευρη αλλά εξ ίσου ζημιογόνα επίπτωση αυτής της ανευθυνότητας, είναι η στρέβλωση της πολιτικής σκέψης. Οι σοβαρές πολιτικές προτάσεις που έχουν διατυπωθεί για την διαχείριση αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης, είναι ελάχιστες. Αλλά και όταν διατυπώνονται, χάνονται μέσα σε ένα περιβάλλον αλαλαγμών, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα και να διευκολύνουν την κυβέρνηση στο να επιμένει να αρκείται σε μέτρα αποσπασματικά, αναποτελεσματικά και εν τέλει αυτοκαταστροφικά σε ότι αφορά την φιλοσοφία της ίδιας της λειτουργίας τους.

Πρόκειται για ένα νοσηρό κλίμα που διευκόλυνε στην πράξη τις επιλογές όλων αυτών που ΔΕΝ θα ήθελαν να συνδυαστούν τα ρηξικέλευθα μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος, με τις αναγκαίες πολιτικές ανατροπές που θα μπορούσαν να θέσουν συνολικά σε μια διαφορετική βάση την ζωή μας και την καθημερινότητα των πολιτών.

Η πολιτική ευθύνη για όλα τα παραπάνω είναι τεράστια. Πιθανότατα προϊόντος του χρόνου να προσλάβει ακόμη και εγκληματικές διαστάσεις για την ανεπάρκεια και την ολιγωρία που επιδεικνύεται. Όμως και η προσωπική ευθύνη ΟΛΩΝ μας είναι υπαρκτή, και η προσπάθεια κατάδειξής της δεν θα πρέπει να ξορκίζεται με τρόπο φοβικό, εμμονικό, ιδεοληπτικό και ανεύθυνο. Ας τελειώσει επομένως αυτό το παραμύθι. Η κυβέρνηση προφανώς βαρύνεται με τα πολλά και ασυγχώρητα λάθη της, στην διαχείριση αυτής της πραγματικά δύσκολης όσο και σύνθετης πρόκλησης. Μέρος αυτής της αλυσίδας των λαθών είναι και η πρωτοφανής ανοχή που επιδεικνύει στις εκδηλώσεις κοινωνικής ανευθυνότητας, όταν και όπου αυτές επιδεικνύονται και κυρίως εκεί που μετατρέπονται σε πολιτική θερμοκοιτίδα για τα παιχνίδια των κάθε λογής παλαιών και νεοφυών καιροσκόπων.

Είναι φανερό πλέον ότι αυτό που επιδιώκει είναι να τους χρησιμοποιεί επιλεκτικά για να ευνουχίζει την πολιτική σκέψη και δράση εν όψει ΚΑΙ εξελίξεων που προδιαγράφονται ανησυχητικές. Οι επιπτώσεις όμως από την παράλληλη δράση αυτού του καρκινώματος, με την επιδεικτικά αντικοινωνική συμπεριφορά, έχουν άμεση επίπτωση στην καθημερινότητα των πολιτών και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί οδηγεί πλέον σε πολύ οδυνηρές καταστάσεις. Ενώ το ίδιο το νέο-χρυσαυγήτικο τέρας που αναβιώνει, θα το βρουν οι πάντες απέναντί τους ως πρόβλημα την επόμενη περίοδο και αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να περιβάλλεται με κανενός είδους ανοχή και από κανέναν.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"