Covid-19… Η Γεωπολιτική και η Οικονομία του αγοραίου τσαρλατανισμού.

Για να τελειώσει επιτέλους αυτός ο παραλογισμός με την ανεξέλεγκτη «εισβολή» εμμονικών, μωροφιλόδοξων και κάθε λογής ψεκασμένων, που διεκδικούν ρόλο πρωταγωνιστικό στον δημόσιο διάλογο, στο κοινωνικό γίγνεσθαι και εν τέλει στην ίδια την πολιτική διεργασία, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κάθε κυρίαρχη άποψη είναι ex officio και συστημική. Και αυτή η σχέση είναι διαλεκτική, χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερο δυναμισμό, και είναι  εκ των πραγμάτων μια σχέση ανατροφοδούμενη. Επομένως κανένας δεν ανακάλυψε την Αμερική μιλώντας για το αυτονόητο, αλλά και ουδείς χρίζεται «επαναστάτης» και αντισυμβατικός, επειδή «πουλά» κίβδηλο «αντισυστημισμό» με τους βαρύγδουπους και συχνά άφρονες ισχυρισμούς του.

Προφανώς η παραπάνω παραδοχή, ισχύει και για τις κυρίαρχες προσεγγίσεις που σχετίζονται με την covid19, και είναι βέβαιο πως ανεξάρτητα από την αυτοτέλεια και την εγκυρότητα της επιστημονικής τους στοιχειοθέτησης, η πολιτική και διαχειριστική εργαλειοποίησή τους είναι δεδομένη στο πλαίσιο του ιδιαίτερου συστημικού τους ρόλου.

Το «Σύστημα» άλλωστε διεθνώς τελεί υπό μια διεργασία διαρκούς ανασύνταξης. Καινούριες ισορροπίες τόσο στην Οικονομία όσο ΚΑΙ στην κοινωνία βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Ισχυρά οικονομικά συμφέροντα συγκρούονται και η έκβαση αυτής της σύγκρουσης προφανώς ΔΕΝ είναι προδιαγεγραμμένη.

Τα κρισιακά φαινόμενα της προηγούμενης δεκαετίας, παρά την ποικιλομορφία με την οποία εκδηλώθηκαν και το εύρος των συνεπειών με τις οποίες σάρωσαν περιφερειακές και εθνικές Οικονομίες και κοινωνίες, δεν έχουν ολοκληρώσει το βασικό προαπαιτούμενο κάθε κρισιακής περιόδου που δεν είναι άλλο από...

Το σόου της εθνικής μας εξαπάτησης και το κόστος στο ισοζύγιο της Γεωπολιτικής

Μεσολάβησαν 60 αποτυχημένες προσπάθειες κατά τις οποίες επιδιώχτηκε να βρεθεί ένας οδικός χάρτης για την δρομολόγηση της οριστικής αποκλιμάκωσης των εντάσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, και δυστυχώς υπάρχουν ανάμεσά μας αναλυτές αλλά και πολιτικοί, που θεωρούν ότι η 61^η και μάλιστα επιτηρούμενη προσπάθεια, τροφοδοτεί με ελπίδες αυτό το αδιέξοδο αφήγημα του παραλόγου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η λογική που λέει πως αυτές οι διερευνητικές επαφές συνιστούν μια άτυπη άρα και μη δεσμευτική προσέγγιση – αναζήτηση σημείων που θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν την βάση μιας συμφωνίας, είναι αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη. 

Οι ίδιες οι εξελίξεις, η συμπεριφορά των «συμμάχων» και η γνωστή τουρκική μπαμπεσιά, απέδειξαν ότι σε αυτές τις συζητήσεις αναλαμβάνονται δεσμεύσεις και εκεί που κάμπτονται οι αντιστάσεις των «διαπραγματευτών» και ανοίγει ο κύκλος των συζητήσεων, δημιουργούνται «ρήγματα» τα οποία σε επόμενο χρόνο η Τουρκική Εξωτερική πολιτική τα αναδεικνύει ως τετελεσμένα σε μια διεθνή κοινότητα η οποία είναι προδιατεθειμένη να τα αποδεχτεί ως τέτοια και να στριμώξει στο καναβάτσο την βολική και συμβιβασμένη Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και επείγει να απαντηθούν καθαρά από την πολιτική ηγεσία του τόπου.

Τι απέδωσαν οι προηγούμενοι 60 κύκλοι της διερεύνησης που να μπορεί η Ελλάδα να το ενσωματώσει σε έναν θετικό έστω και ανεπίσημο απολογισμό;;; Έκαμψαν ως προς κάτι την Τουρκική αδιαλλαξία;;; Οδήγησαν σε άμβλυνση την παραδοσιακή Τουρκική επιθετικότητα;;; Διασφάλισαν ως προς κάτι την παραίτηση της Τουρκίας στην πράξη από τις παράλογες επιδιώξεις της και την επιθετική της στρατηγική;;;

Και αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ισοδυναμεί με ένα μεγαλοπρεπέστατο μηδενικό, τότε σε τι ακριβώς προσβλέπει η Ελληνική πολιτική ηγεσία που δηλώνει πρόθυμη και κυρίως έτοιμη να παρακαθήσει σε έναν νέο κύκλο συζητήσεων;;; Ποιο θετικό σημάδι έχει να...

Θυσιάζοντας πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο στο γκρίζο περιβάλλον του ΜΗ πολέμου

Οι εξελίξεις προδιαγράφονται ιδιαίτερα ανησυχητικές, και καλό θα είναι να μην επαναπαυόμαστε στην επίπλαστη αίσθηση της ανακούφισης που δημιουργεί η ελεγχόμενη «αποκλιμάκωση» στην Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση της προηγούμενης περιόδου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Άλλωστε η διαχείριση του καθεστώτος του ΜΗ πολέμου, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ήταν προνομιακό πεδίο για την Ελληνική εξωτερική πολιτική, ενώ το ίδιο το κόστος διαχείρισης αυτού του γκρίζου περιβάλλοντος, ανέκαθεν υπήρξε δυσβάστακτο για την χώρα. 

Πρώτον γιατί ως «προϊόν» το καθεστώς του ΜΗ πολέμου, ήταν κατά κανόνα «ελαττωματικό», και αυτό το επιβεβαιώνει πριν απ’ οτιδήποτε άλλο η μεταβατικότητα και φυσικά η προσωρινότητά του. 

Δεύτερον γιατί η «αγορά» του είναι κατά κανόνα πανάκριβη, αφού το εκάστοτε τίμημα, είναι η αμετάκλητη κατάρρευση ενός μεγάλου μέρους από το νομικοπολιτικό οπλοστάσιο που έχει στην διάθεσή της η πατρίδα μας προκειμένου να διαχειριστεί τις κρίσιμες, σημαντικές και διαρκείς προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη. 

Τρίτον γιατί η επάνοδος από το περιβάλλον του ΜΗ πολέμου στο καθαρά συγκρουσιακό περιβάλλον, πραγματοποιείται κάθε επόμενη φορά με ακόμη δυσμενέστερους όρους σε σχέση με κάθε προηγούμενη, αφού ΚΑΙ τα τετελεσμένα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα καθίστανται πολυπληθέστερα και περισσότερο δυσκολοξεπέραστα, αλλά ΚΑΙ η πραγματική θέση της στο περιφερειακό σύστημα ισορροπιών επιδεινώνεται σταθερά.

Σε όλα τα παραπάνω, που διατηρούν στο ακέραιο την επικαιρότητα και την σπουδαιότητά τους, θα πρέπει να συνυπολογιστεί πως η τελευταία κρίση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, διαφέρει ως προς τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά από κάθε προηγούμενη. Αυτή η κρίση, δεν ήταν μια αυτοτελής έξαρση στην παραδοσιακή Ελληνοτουρκική αντιπαλότητα, αλλά μέρος μιας βίαιης και πολυμετωπικής απόπειρας την οποία ενορχήστρωσε η Τουρκική Εξωτερική πολιτική, προκειμένου να αναδείξει ολοκληρωμένα την νέο-οθωμανική της ατζέντα και να την επιβάλει ως αναπόσπαστη παράμετρο στις περιφερειακές εξελίξεις αλλά και συνολικά στο Διεθνές Σύστημα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο συγκεκριμένος κύκλος της κλιμάκωσης, χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερη πολυμορφία, διάρκεια αλλά και ένταση. Και κυρίως, αυτός είναι ο λόγος που αυτή η κλιμάκωση υπήρξε επιπροσθέτως ΚΑΙ πολυπαραγοντική.

Το δεύτερο στοιχείο που διαφοροποιεί σημαντικά αυτήν την κρίση από κάθε προηγούμενη, είναι ο «εκβιαστικός» τρόπος με τον οποίο εξανάγκασε την...

Δεν είναι διπλωματία αλλά μια καλοστημένη παγίδα που σπαταλά το νομικοπολιτικό κεφάλαιο της χώρας

Όχι… Καμία απολύτως σκυτάλη δεν πέρασε στα χέρια της Διπλωματίας και καλό θα είναι να σταματήσουν κάποιοι να αναπαράγουν επικίνδυνες αυταπάτες. Η περίοδος που μεσολαβεί είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τα άλλοθι δεν ενδείκνυνται στο περιβάλλον μιας Εξωτερικής πολιτικής που δείχνει πρόθυμη να ενδώσει στις πολλαπλές πιέσεις που ασκούνται από «φίλους» και εχθρούς, οι οποίοι επιδιώκουν να ακυρώσουν και την τελευταία ικμάδα της…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πραγματική Διπλωματία, και δη η μαχητική Διπλωματία, αρνείται να πιάσει στα χέρια της αυτό το προϊόν της ανίερης συναλλαγής που ορισμένοι επιμένουν να αποκαλούν «σκυτάλη», γι’ αυτό και επιστρατεύεται η προσχηματική Διπλωματία και μάλιστα στην πιο αποκρουστική της εκδοχή. Κι αυτό, σε μια ιστορική συγκυρία που όλοι αναζητούν φερετζέ ικανό να προσδώσει πέτσινο κύρος και επίφαση νομιμότητας, στην βρώμικη παρτίδα που χορογραφούν και στην οποία επιδιώκουν να παγιδεύσουν αμετάκλητα την χώρα.

Η Διπλωματία έχει κανόνες, εμπλεκόμενα μέρη που συνδιαλέγονται, έχει αρχές, θέσφατα, αδιαπραγμάτευτα πεδία, έχει κόκκινες γραμμές, οριοθετεί τις στάσεις και τις συμπεριφορές των συνδιαλεγομένων, μέσα από ένα πλαίσιο πολύ συγκεκριμένων αιτημάτων. Κυρίως όμως διεκπεραιώνεται σε ένα περιβάλλον Δικαίου, μέσα στο οποίο «κλειδώνουν» βηματισμοί και οριστικοποιούνται αποφάσεις.

Στην συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία όμως στην οποία σύρεται η χώρα μας εκβιαστικά, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Γι’ αυτό και το πρώτο πράγμα το οποίο οφείλει να ξεκαθαρίσει ο Έλληνας πρωθυπουργός και μάλιστα οφείλει να το κάνει με διάγγελμά του, είναι...

Στον βούρκο των ψευδαισθήσεων – Φωνές που καλούν την κοινωνία σ' έναν μοιραίο ιστορικό συμβιβασμό

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ υπήρξε σαφέστατος κατά την συνάντησή του με τον Ν. Αναστασιάδη. «Οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν πολεμική σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας» δήλωσε ο κ. Πομπέο. Και η πλευρά των πολιτικών ηγετών του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο, έσπευσε να υποδεχτεί με ικανοποίηση αυτήν την δήλωση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ούτε καν ειρηνοποιός με την κλασική έννοια του όρου, αλλά έμπορος μιας αγοραίας δήθεν Ειρήνης, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ επιχειρεί να ακυρώσει ουσιαστικά την εθνική φωνή Ελλάδας και Κύπρου με τρόπο αυτοκτονικό. 

Και επιχειρεί να το κάνει διεμβολίζοντας την πιθανότητα αποφασιστικής στάσης της Κύπρου, έτσι ώστε να μην ανακοπεί η διαδικασία επιβολής κυρώσεων στην Λευκορωσία. Την διεμβολίζει με πολιορκητικό κριό την Ελλάδα και το συγχωροχάρτι το οποίο δείχνει πρόθυμος να παραχωρήσει ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός στην Τουρκία για την πειρατική της δράση όλη την προηγούμενη περίοδο, παρ όλο που αυτή παραμένει ακόμη ενεργή στις Κυπριακές θάλασσες με ολοκάθαρα τα χαρακτηριστικά της πολεμικής επιχείρησης.

Έτσι, η Αμερικανική Εξωτερική πολιτική, χειραγωγεί και πάλι τους δεδομένους και πρόθυμους να θυματοποιηθούν, προσφέροντας χάντρες και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, προκειμένου να εκτονωθεί η περιφερειακή ένταση στο μαλακό υπογάστριο της Ν.Α πτέρυγας του ΝΑΤΟ, να πέσει η Τουρκία και πάλι στα μαλακά με την αναστολή κάθε συζήτησης για ουσιαστικές κυρώσεις, και να πυροδοτηθεί ένα καινούριο, αδιέξοδο, αλλά πολλαπλά καταστροφικό μέτωπο εντάσεων με την Ρωσία.

Η Ελλάδα βαλτώνει και πάλι στον βούρκο των ψευδαισθήσεων που συντηρεί η ρητορική Πάιατ περί της δήθεν αισιοδοξίας για...

Το αναγκαίο άλμα από την μυστική στην επιθετική διπλωματία και η στρατηγική αξία του

Καλό θα είναι να σταματήσουν τα παιχνίδια των εντυπώσεων που αποσκοπούν στην παραπλάνηση της Ελληνικής κοινωνίας, και η χώρα να αναλάβει επιτέλους την ουσιαστική πρωτοβουλία των  κινήσεων και να σπεύσει να κεφαλαιοποιήσει στρατηγικά, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και με στοχευμένες διεθνείς παρεμβάσεις, όλα εκείνα που ανέδειξε η παρατεταμένη περίοδος της Τουρκικής επιθετικότητας κατά την διάρκεια των προηγούμενων ημερών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Άλλωστε αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας για το περιεχόμενο της απαράδεκτης συμφωνίας με την Τουρκία, δεν προσφέρονται για επικοινωνιακές πιρουέτες με στόχο την εσωτερική κατανάλωση. Οι αποκαλύψεις υπήρξαν εξόχως ανησυχητικές για τις πραγματικές κυβερνητικές προθέσεις, αλλά και για τα ύπουλα παιχνίδια των αυτόκλητων διαμεσολαβητών και «συμμάχων» μας. 

Δυστυχώς, οι αποκαλύψεις αυτές, επιβεβαίωσαν στο ακέραιο και τις προειδοποιήσεις που έχουμε διατυπώσει, ΤΟΣΟ για την αμφιλεγόμενη στάση του Έλληνα πρωθυπουργού, ΟΣΟ και για την συντονισμένη προσπάθεια να συρθεί η χώρα στην καθολική της αυτοπαγίδευση.

Την παρτίδα γι’ ακόμη μια φορά την έσωσε ο Μαξιμαλισμός της Τουρκίας.

Και αυτή είναι μια εξέλιξη διόλου τιμητική για την πολιτική ηγεσία του τόπου. Η προθυμία με την οποία συμφώνησε στην περαιτέρω παραίτηση της χώρας από το δικαίωμα της στην άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, είναι ενδεικτική για τον τρόπο με τον οποίο εργαλειοποιήθηκε, για μια ακόμη φορά, η μυστική διπλωματία σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Είναι όμως και ιδιαιτέρως αποκαλυπτική για τα πραγματικά περιθώρια απόδοσης των συντονισμένων πιέσεων που διείδε η τουρκική πολιτική ηγεσία, η οποία μιμούμενη τα τερτίπια του Μοντ Πελεραίν, «έκαψε» την συγκεκριμένη ελληνοτουρκική «μεταβατική» συμφωνία, προσβλέποντας σε...

Η Γαλλία «κλείνει το μάτι» της εξωθεσμικής στρατηγικής συνεννόησης - Η Ελλάδα αδυνατεί να "διαβάσει" την ταυτότητα των εξελίξεων

Η αναβάθμιση της τουρκικής επιθετικότητας και η στρατηγική αντιστοίχισή της με την δυναμική προβολή της νέο-οθωμανικής ατζέντας, δρομολογεί σταδιακά και ανατροπές επί του πεδίου. H Τουρκία εδραιώνει την στρατιωτική της παρουσία σε μια σειρά χώρες, χτίζοντας έτσι ένα ευρύ περιφερειακό δίκτυο γεωπολιτικού ελέγχου και ελέγχου υποδομών, σε Αφρική, Βαλκάνια, Μεσόγειο και Ν.Α Ασία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τουρκικές αεροναυτικές βάσεις φιγουράρουν ήδη, και άλλες δρομολογείται να δημιουργηθούν, στο Κατάρ, στην Σομαλία, στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά και στην Συρία, στο Ιρακινό Κουρδιστάν, στην Αλβανία, στην Λιβύη κλπ. Πρόκειται για ένα δίκτυο περιφερειακής προβολής ισχύος και ελέγχου, που τροποποιεί δραματικά της παραμέτρους που καθορίσουν τις ισορροπίες στην νέα εποχή.

Η ενισχυμένη τουρκική παρουσία συνδυάζεται με μια στρατηγικά σχεδιασμένη όσο και συστηματική προσπάθεια ασφυκτικού πολιτικού ελέγχου των εθνικών πολιτικών δυνάμεων και πολλαπλού ελέγχου των κοινωνιών σε μια σειρά χώρες, και η επιδίωξη δημιουργίας ενός περιφερειακού δικτύου απολύτως ελεγχόμενων γεωπολιτικών δορυφόρων είναι εμφανής. Αζερμπαϊτζάν, Λιβύη, Αλβανία, Κόσοβο, Βοσνία, αλλά και Παλαιστίνη, είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση.

Η συνεχής διεύρυνση αυτής της προσπάθειας, είναι φανερό πως ενεργοποιεί, ως συνέπεια, τις άμυνες των παραδοσιακά ισχυρών δρώντων που διαβλέπουν τον κίνδυνο να οικοδομηθεί ένα νέο-οθωμανικό imperium, εκεί που συρρικνώνεται δραματικά η βάση της δικής τους παραδοσιακής επιρροής, και σπεύδουν να οργανώσουν την δική τους απάντηση, η οποία προσλαμβάνει πλέον πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αφού διαμορφώνεται σε ένα περιβάλλον που το επιβαρύνουν μεταξύ άλλων ΚΑΙ ισχυροί εσωτερικοί ανταγωνισμοί αλλά ΚΑΙ ποικίλες αποδομητικές αντιπαραθέσεις.

Η Ελληνική κυβέρνηση, με την πατρίδα μας να βρίσκεται κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα αυτών των τεκτονικών ανατροπών, αδυνατεί να «διαβάσει» την...

Κρίσιμα ερωτήματα σε μια άκρως επίκαιρη διπλωματική και επιχειρησιακή ατζέντα

Η φυσιολογική ικανοποίηση που αποπνέουν οι δηλώσεις Μακρόν, καλό θα είναι να μην τροφοδοτεί παραλογισμούς και αυταπάτες. Προφανώς τις έχουμε ανάγκη αυτές τις δηλώσεις. Αλλά είναι ένας σπόρος που ΔΕΝ θα ανθίσει, αν δεν καλλιεργηθεί στο έδαφος μιας παραγωγικής και στρατηγικά στοχευμένης Εξωτερικής πολιτικής.

Είναι φανερό πως η Ελλάδα έχει επενδύσει πολλά στην «αλληλεγγύη» των Ευρωπαίων «συμμάχων» της αναφορικά με την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά όλα δείχνουν πως οι προσδοκίες αυτές θα καταρρεύσουν με πάταγο στην προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής στα τέλη του Σεπτέμβρη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Φαίνεται πως οι κυρίαρχοι της Ευρώπης με προεξάρχουσα την Γερμανία, διολισθαίνουν σταδιακά σε πρακτικές που οδηγούν στον εκφυλισμό την έννοια της «συμμαχικής αλληλεγγύης», και παράλληλα υιοθετούν πρακτικές αδόκιμες όσο και δόλιες, στο πλαίσιο μιας νέου τύπου εκβιαστικής πειθαρχίας των ασθενέστερων στις κυρίαρχες επιλογές τους.

Η Ελλάδα την βίωσε αυτή την νέα πρακτική –έστω και αν αρνείται πεισματικά να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα – από τον κατάφωρο τρόπο με τον οποίο παραγκωνίστηκε κατά την απαράδεκτη Σύνοδο του Βερολίνου για το Λυβικό. Πρωταγωνιστής της αθλιότητας, ήταν η Γερμανία. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ευρωπαϊκό ή αμιγώς Γερμανικό. 

Η πατρίδα μας την βίωσε επίσης αυτήν την πρακτική ως πράξη ταπείνωσης και προσβολής, και τον περυσινό Αύγουστο, όταν εκβιάστηκε δημόσια και προκαταβολικά, με αφορμή την...

Διάλογος βιώσιμος, παραγωγικός και με διεθνείς εγγυήσεις όχι με όρους με τους οποίους γελούν και τα τουρκικά πόμολα

Σε πείσμα όλων όσων σπεύδουν να πανηγυρίσουν για τους κυβερνητικούς χειρισμούς, εμείς θα επιμείνουμε πως η περίοδος που διανύουμε δεν προσφέρεται για εφησυχασμό και αυταπάτες…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η συγκρουσιακή κατάσταση που υπάρχει αυτήν την στιγμή στο Αιγαίο και συνολικά στην ΝΑ Μεσόγειο, έχει έκδηλα τα χαρακτηριστικά της προπαρασκευής για πολεμική αναμέτρηση, και αυτά δεν πρόκειται να οδηγηθούν σε αποκλιμάκωση αν προηγουμένως δεν καταγραφούν ευρείας έκτασης μεταβολές επί του πεδίου.

Ο Ερντογάν τις έχει ανάγκη αυτές τις μεταβολές, διότι σε διαφορετική περίπτωση γνωρίζει καλά πως ο ίδιος θα έχει πολύ άσχημο τέλος. Ομοίως ανάγκη τις έχει ΚΑΙ η Τουρκία εν συνόλω, διότι μόνο μέσα από αυτές μπορεί να διαχειριστεί επιτυχημένα την ιστορική πρόκληση που την αφορά ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη που φιλοδοξεί να διαδραματίσει και αυξημένο διεθνή ρόλο. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτό που έρχεται είναι η ραγδαία και ανεξέλεγκτη γεωστρατηγική της αποκαθήλωση και εν τέλει ο εδαφικός της διαμελισμός.

Τα χαρακτηριστικά λοιπόν αυτής της σύγκρουσης είναι ευρύτερα. Δεν πρόκειται για μια ακραία εκδήλωση της παραδοσιακής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, αλλά για μια ευρύτερη και πολυπαραγοντική γεωπολιτική διεργασία. Μέσα σ αυτήν, η Ελλάδα εκλαμβάνεται από φίλους και αντιπάλους ως ένα αδύναμο και φτηνό αναλώσιμο, ένα μέρος του οποίου μπορεί να εκχωρηθεί στον απαιτητικό γείτονα και ένα άλλο μέρος μπορεί να...

Να πως μετατρέπεται σε στρατηγικό πλεονέκτημα η πισώπλατη μαχαιριά Στόλτενμπεργκ

Η προβοκάτσια Στόλτενμπεργκ υπήρξε αποκαλυπτική της αντίληψης αλλά και των προθέσεων από τις οποίες διακατέχονται οι ισχυροί μας «σύμμαχοι» και φιλόδοξοι διαμεσολαβητές, που ενεργοποιήθηκαν για να συμβάλουν στην αποκλιμάκωση της έντασης…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προφανώς η αποκλιμάκωση έχει τίμημα. Αλλά γι’ αυτό κανείς δεν τολμά να μιλήσει έξω από τα δόντια και ο λόγος είναι προφανής. 

Διαφορετικά το προσεγγίζει η Ελλάδα που αναζητά εναγωνίως την λύση σε έναν φαινομενικά αξιοπρεπή συμβιβασμό με υποτίθεται διαχειρίσιμο κόστος… 

Διαφορετικά η Τουρκία η οποία καθημερινά προσθέτει καινούριες απαιτήσεις στην ξέφρενη μαξιμαλιστική της ατζέντα… 

Και διαφορετικά (αλλά σε κάθε περίπτωση διόλου αμερόληπτα) οι καλοθελητές της διαμεσολάβησης που προσπαθούν να καλλιεργήσουν στον βουλιμικό Ερντογάν μια «κουλτούρα εγκράτειας», σαλαμοποιώντας τις απαιτήσεις του, επενδύοντας και οι ίδιοι στις δικές τους αδιέξοδες αυταπάτες.

Η προβοκάτσια Στόλτενμπεργκ ΔΕΝ ήταν κεραυνός εν αιθρία, αφού η προκλητικά μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας στάση του επιβεβαιώνεται καθημερινά. Κυρίως όμως δεν ήταν μια πρωτοβουλία αυθαίρετη, αποσπασματική και ανεξάρτητη από την κυρίαρχη αντίληψη που συντηρείται επιμελώς μεταξύ των «συμμάχων».

Η προβοκάτσια Στόλτενμπεργκ ήρθε αμέσως μετά την επίσης προκλητικά μεροληπτική παρέμβαση Πομπέο για τις παρενέργειες της οποίας προειδοποιήσαμε σε σχετικό μας άρθρο, και φυσικά ήταν σε απόλυτη γνώση και σε πλήρη συνεννόηση, τόσο με την κ. Μέρκελ όσο και με το Αμερικανικό ΥΠΕΞ.

• Το πιστοποιεί επαρκώς η αφωνία ΚΑΙ των δύο που ακολούθησε. Και φυσικά…
• Το επιβεβαιώνει πλήρως η ατολμία της Ελληνικής κυβέρνησης να σηκώσει το γάντι και να  διαχειριστεί την πρόκληση «επιθετικά».

Αυτό που έπρεπε να κάνει η Ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο Έλληνας πρωθυπουργός, το αναδείξαμε από την πρώτη στιγμή χωρίς περιστροφές και χωρίς να μασάμε τα λόγια μας. 

Ο Έλληνας πρωθυπουργός όφειλε να ζητήσει την...

Η λάθος ανάγνωση των δηλώσεων Πομπέο είναι εμφανής & η τάση να συμβιβαστούμε & πάλι με "καθρεφτάκια" είναι διάχυτη

Η αιφνίδια παρέμβαση Πομπέο που συμπυκνώνεται στην απαίτηση των Αμερικανών να ξεκινήσει άμεσα ο διάλογος και να δρομολογηθεί η συνολική διευθέτηση των «διενέξεων που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο», συνιστά μια καινούρια κατάσταση και η Ελλάδα οφείλει να αξιολογήσει προσεκτικά το σύνολο των παραμέτρων που την προσδιορίζουν... 

Και το λέμε αυτό, διότι η ροπή στην λάθος ανάγνωση των δηλώσεων Πομπέο είναι εμφανής και η τάση να συμβιβαστούμε και πάλι με "καθρεφτάκια" είναι διάχυτη.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Διάχυτος είναι και ο κίνδυνος να παγιδευτεί η χώρα σε μια διπλωματική περιπέτεια μέσα από την οποία θα ροκανίζονται σταδιακά τα δικαιώματά της και η δυνατότητα προβολής τους στην ευρύτερη περιοχή.

Η παρέμβαση Πομπέο δεν προσφέρεται για απλουστευτικές αναγνώσεις. Είναι μια παρέμβαση κατάφορα μεροληπτική, και με δόλωμα το αίτημα για αποκλιμάκωση της έντασης, υπονομεύει έμπρακτα τις μεθοδολογικές επιλογές αλλά και συνολικά την κυρίαρχη στρατηγική ατζέντα της χώρας. Πιο συγκεκριμένα… 

Το σκοτεινό παρασκήνιο με την κυβερνητική κρίση στη Λιβύη

Ο Φετχί Μπασαγά, έως και πριν από λίγες ημέρες υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης στη σπαρασσόμενη Λιβύη, κατάγεται από τη Μισράτα... 

Πρόκειται για τον πυλώνα της φιλοτουρκικής παράταξης στη χώρα αυτή, αφού είναι σημαντικό μέλος της τουρκολιβυκής μειονότητας, που είναι η τρίτη σε όγκο εθνότητα στη χώρα μετά τους Άραβες και Βέρβερους.

Η μειονότητα αυτή (φυλή Koulouglis στα αραβικά και Kuloglu στην τουρκική γλώσσα - Κούλογλου ως προς την απόδοση του ονόματος στα Ελληνικά) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Λιβύης. Είναι αυτονόητο πως η Άγκυρα προσπάθησε και σε έναν βαθμό πέτυχε να...

Η σύγχρονη Τουρκία ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με αποσπασματικούς τακτικισμούς - Τι πρέπει να γίνει...

Η ολοκληρωμένη περιφερειακή στρατηγική ανάσχεσης των παραμέτρων πάνω στις οποίες οικοδομεί η Τουρκία την ευρύτερη αναθεωρητική της στρατηγική, είναι μια σύνθετη διαδικασία που για να είναι ταυτόχρονα ΚΑΙ αποτελεσματική, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί με τρόπο συνολικό και ενιαίο...

Μέσα από τις αλλεπάλληλες και κυρίως παραληρηματικές παρεμβάσεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, αυτό που οφείλουμε πρωτίστως να διακρίνουμε, δεν είναι τις υπερφίαλες δημαγωγικές κραυγές που έχουν ως  αποδέκτη μια κοινωνία φανατισμένη και εξόχως βουλιμική, πρόθυμη να τραφεί από το εθνικιστικό delirium που τις σερβίρουν οι ηγέτες της…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αλλά τα αποκαλυπτικά όσο και ξεκάθαρα μηνύματα που αποπνέονται από μια νοσηρά ηγεμονική πολιτική ελίτ, με αποδέκτες τόσο την Ελλάδα όσο ΚΑΙ την διεθνή κοινότητα, και τα οποία διαμηνύουν με απόλυτη σαφήνεια:

• Ότι η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας θα είναι διαρκής…
• Ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της κλιμάκωσης είναι δυναμικά μεταβαλλόμενα. Και…
• Ότι οι προσπάθειες της τουρκικής ηγεσίας να ανοίξει περαιτέρω την βεντάλια που αφορά στο εύρος των αναθεωρητικών και ευρύτερων στρατηγικών της στοχεύσεων, θα είναι συνεχείς και ανυποχώρητες.

Αυτό που έχουμε λοιπόν απέναντί μας, δεν είναι απλώς ένας «νευρικός γείτονας» όπως επιμένουν να τον αποκαλούν οι εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτικής τάξης, αλλά μια φιλόδοξη Τουρκία που διαχειρίζεται μια σύνθετη γεωστρατηγική ατζέντα, μέσα από την οποία, ΔΕΝ διεκδικεί και ΔΕΝ είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί με τα ελάχιστα. Αυτό που επιδιώκει είναι να οικοδομήσει ένα νέο-οθωμανικό imperium με αποτύπωμα τριών Ηπείρων και πολλαπλών θαλασσών, αλλά και με ευρύτερα αναβαθμισμένο ρόλο και λόγο στην Αρχιτεκτονική της επόμενης μέρας. Καλό θα είναι λοιπόν η χώρα μας να μην εγκλωβιστεί ΚΑΙ αυτή την φορά σε εύκολες και απλουστευτικές προσεγγίσεις.

ΠΡΩΤΟΝ γιατί η σύγχρονη Τουρκία ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με αποσπασματικούς τακτικισμούς, διότι απλούστατα τίποτε δεν μπορεί να την αναγκάσει να ασχοληθεί με αυτούς και να ανακόψει οικειοθελώς τον στρατηγικό δυναμισμό της. Και…

ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι η στρατηγική ανακοπής αυτού του δυναμισμού, δεν μπορεί να εκφυλίζεται αναμασώντας διαχρονικές αυταπάτες. Αντιθέτως θα πρέπει να ενσωματώνεται σε μια...