Το «ρεύμα»… Ο όχλος… Ο στείρος ρεβανσισμός και το πάρτι του πολιτικού τσαρλατανισμού

Δυστυχώς κύριοι, αλλά ως κοινωνία δεν έχουμε καταφέρει να χειραφετήσουμε πολιτικά την σκέψη μας, ούτε βεβαίως να αποδεσμεύσουμε την πολιτική και κυρίως την εκλογική μας συμπεριφορά από τις λογικές του «αντί», που επιβιώνουν, μόνο και μόνο επειδή ετεροκαθορίζονται και όχι επειδή έχουν οι ίδιες κάτι σημαντικό να προτείνουν. Κάτι που θα μπορούσε ίσως να εμπνεύσει μια διαφορετική διαδρομή τόσο για την επόμενη μέρα στην πατρίδα μας, όσο και για την καθημερινότητα των ανθρώπων…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι, πολιτικές συμπεριφορές επιπέδου όχλου παραμένουν ενεργές και διάχυτες, ενώ σε ότι αφορά στην συλλογική πολιτική μας έκφραση, δεν έχουμε καταφέρει να αποστασιοποιηθούμε από την λαγνεία του ιδιότυπου πολιτικού «ρεβανσισμού» που αναπαράγεται και ανατροφοδοτεί με την σειρά του ένα περιβάλλον θυμού, οργής και αναθέματος, μέσα στο οποίο ανακυκλώνονται αδιέξοδα, κάνει πάρτι η κοντή μνήμη και ευδοκιμούν οι κοψοχέρηδες όλων των αποχρώσεων.

Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση, σε περιόδους κατά τις οποίες κυριαρχεί η πολιτική ένταση ή η απροκάλυπτη καθεστωτική συμπεριφορά εκ μέρους των κρατούντων. Εμφανίζεται και κυρίως πλασάρεται ως δήθεν αντισυστημική απάντηση, ενώ στην ουσία πρόκειται για μια κατ’ εξοχήν συστημική συμπεριφορά, απολύτως χειραγωγούμενη αλλά και απολύτως ελεγχόμενη από τους γνωμηγήτορες της συγκεκριμένης εποχής, που επενδύει σε μια ανώδυνη ψευδαίσθηση διάχυσης, μέσα στην κοινωνία, ενός ρόλου δήθεν πρωταγωνιστικού, ο οποίος θα καταστήσει και τον τελευταίο αφελή...