Οι δραματικές συνέπειες της κρίσης των Ιμίων που κορυφώθηκε το βράδυ της
30ής Ιανουαρίου 1996 ουδέποτε απασχόλησαν με την απαραίτητη προσοχή το
πολιτικό σύστημα και την κοινωνία της χώρας. Τότε, εκείνα τα χρόνια,
υπήρχαν άλλες προτεραιότητες, καθώς χτιζόταν η ψευδαίσθηση της «ισχυρής
Ελλάδας». Με δανεικά…
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ
Τότε, λοιπόν, ελάχιστοι επέμεναν να βλέπουν τον χάρτη του Αιγαίου να
γίνεται γκρίζος. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την επίσημη ανάθεση (συμφωνία
Σημίτη - Ντεμιρέλ στη Μαδρίτη) της διαχείρισης της ελληνικής κυριαρχίας
στην...
αμερικανική επιδιαιτησία. Η προσοχή είχε επικεντρωθεί στο χρήμα.
Στο (δανεικό και πανάκριβο όπως στη συνέχεια αποδείχτηκε) χρήμα που
εκείνη την περίοδο άρχισε να ρέει και να μοιράζεται σε εξοπλιστικά και
άλλα προγράμματα με τις συνεπακόλουθες μίζες, προμήθειες και
εξυπηρετήσεις…
Αποτέλεσμα; Ένα ωραίο μεσημέρι, τον Απρίλη του 2010, ο πρωθυπουργός της
χώρας Γιώργος Παπανδρέου από το ακριτικό Καστελόριζο παραδέχτηκε τη
χρεοκοπία της χώρας καλώντας για βοήθεια το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις βόλτες των Τούρκων στην κυπριακή
ΑΟΖ, τα ερωτήματα που αφορούν τη δυνατότητα της κυβέρνησης να προασπίσει
τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας αρχίζουν να εμφανίζονται με πιο
πιεστικό τρόπο. Πώς μια παραδομένη στους δανειστές κυβέρνηση μιας
χρεοκοπημένης χώρας μπορεί να αντιμετωπίσει τις τουρκικές αμφισβητήσεις,
οι οποίες εκδηλώνονται έμπρακτα και επίμονα, όπως θα διαβάσετε στις
σελίδες 12 - 13 και εντός της ελληνικής ΑΟΖ, μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου,
Ρόδου και Καστελόριζου;
Αν λοιπόν η ψευδεπίγραφη ευημερία των εποχών της «ισχυρής Ελλάδας»
μπόρεσε να κρύψει τις συνέπειες της οδυνηρής διπλωματικής ήττας των
Ιμίων, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι συνέπειες εξαφανίστηκαν. Αντίθετα,
αναζητούν την κατάλληλη στιγμή (πολιτική / οικονομική αστάθεια) και τον
κατάλληλο τόπο (ελληνική ΑΟΖ;) για να επιβεβαιωθούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου